Vök

Old Norse Dictionary - vök

Meaning of Old Norse word "vök" (or vǫk) in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

vök (vǫk)
f., gen. vakar, n. pl. vakar and vakir, with art. vökna = vökina, Bs. i. 346; [Dan. vaage]:—a hole, opening in ice; hann hratt hestinum í vök eina, Fms. i. 211; þeir riðu vakar nökkurar, x. 388; í vök þiðri, vii. 2; höggva vakir á ísinum, 272; stórar vakir. Sks. 178; ef menn finna hval í vökum, Grág. ii. 386; vakum, Sks. 175 B; ok fægja vökina eptir sér, Fms. viii. 416; í vökinni, vi. 337, Bs. i. 346; rekjald mikit í vök, Fs. 145; draga þeir skipit milli vakanna, 180; passim in mod. usage.

Orthography: The Cleasby & Vigfusson book used letter ö to represent the original Old Norse vowel ǫ. Therefore, vök may be more accurately written as vǫk.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᚢᚴ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

Dan.
Danish.
f.
feminine.
gen.
genitive.
l.
line.
mod.
modern.
n.
neuter.
pl.
plural.

Works & Authors cited:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.

Back