Veðr

Old Norse Dictionary - veðr

Meaning of Old Norse word "veðr" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

veðr Old Norse word can mean:

veðr: 1. n. [A. S. and Old Engl. weder; Engl. weather; Germ. wetter; Dan. væder, sounded vǣr-et]:—the weather; kalt, vindlítið veðr, gott veðr, kyrt veðr, Fbr. 256; spurði hvat veðrs væri, id.; í hverju veðri, K. Þ. K.; veðr ræðr akri, Hm., FmS. ix. 353: the air, ná upp ór veðrum, out of the upper air, Edda (pref.); eldr, veðr, jörð, 625. 178,

veðr: 2. a wind; stormr veðrs, FmS. i. 101; bera klæði í veðr, Eb. 264: wind, a gale, hvasst veðr, a gale, Eg. 196; tók at lægja veðrit, Nj. 124; veðrit óx, 267; reka fyrir veðri ok straumi, Grág. ii. 384; sær eða vötn eða veðr, 275; stór veðr, great gales, Eg. 160; at veðr tvau verði senn í lopti, FaS. ii. 515, passim.

veðr: 3. naut. phrases; stýra á veðr e-m, FmS. ii. 305; beita undir veðr, Fb. i. 540; reru í kring um Bagla ok á veðr þeim, FmS. viii. 335; á veðr eldinum, 283; sigla á veðr e-m, to get to windward of one, to take the wind out of his sail, Band. 39 new Ed.; veifa ræði veðrs annars til, Hým. 25; láta í veðri vaka, to ‘see which way the wind blows’(?), metaph. to make believe, pretend, see vaka.

veðr: 4. phrases; hafa veðr af e-u, to get the wind of one, scent him, metaphor from hunting; bersi hafði veðr af manninum, the bear had wind of him, Grett. 101 A; ek hafða veðrit af þeim sem kallaði, FaS. i. 14; komask við veðri, to be scented, rumoured abroad, FmS. vii. 165, Ísl. ii. 482, Rd. 252; Hjalti lét koma veðr á þau (threw out hints to them) um ræður þær er haun hafði upp-hafit, Ó. H. 59; staðar-menn mæltu mjök á veðr um, hinted broadly, Orkn. 342.

veðr: B. COMPDS: veðrabati, veðrabálkr, veðrabrigði, veðrbelgr, veðrblaka, veðrborð, veðrdagr, veðreygr, veðrfall, veðrfastr, veðrfölnir, veðrglöggr, veðrgnýr, veðrgóðr, veðrharðr, veðrhimin, veðrahjálmr, veðrahöll, veðrkænn, veðrlítill, veðrsjúkr, veðrspár, veðrstaða, veðrsæll, veðrtekinn, veðrvandr, veðrviti.

veðr: 2. m., gen. veðrar, but veðrs, Stj. 133; [A. S. weder; Engl. wether; Germ. widder; Dan.-Swed. væder, väder]:—a wether; the word is obsolete in Icel. except in poetry (cp. hrútr), Edda (gl.); þeir glöddusk sem veðrar, Stj. 177; ins hornótta veðrs, 133; veðr, n. G. l. i. 212; veðra-fjörðr, or corrupt, Viðris-fjörðr, in a pun = Hrúta-fjörðr, Grett. (in a verse).

veðr: 2. a battering-ram. SkS. 411.

veðr: II. as a nickname, Landn.

veðr: COMPDS: veðrarhorn, veðrarlamb.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᛁᚦᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

f.: feminine.

Germ.: German.

gl.: glossary.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

l.: line.

m.: masculine.

n.: neuter.

pref.: preface.

S.: Saga.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

naut.: nautical.

cp.: compare.

gen.: genitive.

Icel.: Iceland, Icelander, Icelanders, Icelandic.

L.: Linnæus.

Swed.: Swedish.

Works & Authors cited:

Edda: Edda. (C. I.)

Fbr.: Fóstbræðra Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

K. Þ. K.: Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)

Eb.: Eyrbyggja Saga. (D. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Band.: Banda-manna Saga. (D. II.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Hým.: Hýmis-kviða. (A. I.)

Grett.: Grettis Saga. (D. II.)

Orkn.: Orkneyinga Saga. (E. II.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

Rd.: Reykdæla Saga. (D. II.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

Landn.: Landnáma. (D. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.