Vandi

Old Norse Dictionary - vandi

Meaning of Old Norse word "vandi" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

vandi Old Norse word can mean:

vandi: 1. a, m. a difficulty, difficult task; lízk mér þat mikill vandi, Korm. 150, Nj. 177; þó nökkurr vandi liggi á, Fms. vi. 10; hafa bæði vit ok vanda at vera höfðingi, xi. 217: sayings, þat er vandi vel boðnu að neita (a good offer is not to be refused); vandi fylgir vegsemd hverri, cp. noblesse oblige.

vandi: II. obligation, duty, esp. of relationship; thus in the phrase, e-m er vandi á við e-n, þótt þér sé vandi á við Helga, Ld. 264; er þér miklu meiri vandi á við Eirík konung en Egil, Eg. 423; þat er mér ókunnara hverr vandi mér er á við hann, Fms. i. 297; sveiktú þann er þér var meiri vandi á enn við mik, vi. 17; fyrir vanda sakir ok tengda, xi. 11; binda sér vanda við e-n, to enter into an obligation, Gísl. 11.

vandi: COMPDS: vandabundinn, vandahlutr, vandalauss, vandalítill, vandamaðr, vandamál, vandamikill, vandaráð, vandasamligr, vandasamr.

vandi: 2. a, m., qs. vanði (vanþi, Ó. H.); [from vanr, and different to the preceding word]:—a custom, habit, want. Eg. 41, 70; dró til vanda með þeim, Nj. 12; leggja í vanda, Glúm. 324; at vanda, as usual, Nj. 3, 103, Eg. 125, 491; ú-vandi, unmanners, whimsies, wayward manners. vanda-tíðir, f. pl. customary feasts, Bs. i. 164.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᛅᚾᛏᛁ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

cp.: compare.

m.: masculine.

esp.: especially.

l.: line.

f.: feminine.

pl.: plural.

qs.: quasi.

Works & Authors cited:

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Korm.: Kormaks Saga. (D. II.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Glúm.: Víga-Glúms Saga. (D. II.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.