Vaða

Old Norse Dictionary - vaða

Meaning of Old Norse word "vaða" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

vaða Old Norse word can mean:

vaða: pres. veð; pret. óð, ótt (óðst), óð, pl. óðu; subj. œði and væði; imperat. vað, vaddu; part. vaðinn: [A. S. wadan; Engl. wade; Germ. waten; Dan. vade]:—to wade, go through shallow water, Gm. 21, 29, Hkv. Hjörv. 5; vaða þunga stramna, Vsp. 45; hann gengr götu til lækjarins, en veðr síðan lækinn, Gísl. 28; þar má vel vaða út í hólmann, FmS. i. 71; þeir óðu út á mót margir, viii. 161; þeir óðu til lands, 317; en Þórr óð til lands, Edda 36; ok óð á sæinn út, Hkr. i. 229; hón óð út á vaðlana, Lv. 68, 69; vér höfum vaðnar leirur, Orkn. (in a verse); vaða mjöll, to wade through snow, Sighvat; var mjöllin svá djúp, at hrossin fengu eigi vaðit, Fb. ii. 111; Þórr gengr til dómsins ok veðr ár þær, Edda 10; vaxattú nú Vimr, alls mik vaða tiðir, 60: also of fire, smoke, wind, vaða loganda eld, FmS. i. 265, Nj. 162; var því líkast sem þeir væði reyk, FmS. iii. 176; sem hann væði vind, vi. 419; sem hann œði vind, Mork. l. c.; þeir óðu jörðina at knjám, FaS. i. 424: the phrase, tungl veðr í skýjum, the moon wades in clouds.

vaða: II. metaph. to go through the thick of a thing, rush, storm; Kolskeggr óð at honum, rushed at him, Nj. 97; vaða fram, to rush forth, in battle, Al. 5; þars þú at vigi veðr, Skv. 2. 24; vaðit hefir þú at vígi. Am. 90; hann lætr vaða stein til eins þeirra (he lets fly a stone at him) svá at sá liggr í svíma, FS. 36; þá óð annat útan í mót, FmS. viii. 191; þar er vé vaða, Darr. 6 (of the standard in battle); Ebresk orð vaða opt í Látinunni, Hebrew words often get into the Latin, Skálda (Thorodd); sýnisk mér sem hér vaði allt saman (be all mixed together) kálfar ok úlfar, FmS. viii. 243; hón lét skíran málm vaða, threw gold broadcast, Akv. 39; láta gullskálir á flet vaða, 10.

vaða: 2. vaða uppi, to ‘wade up,’ appear above water; óðu limarnar uppi en rætrnar í sjónum, of a tree, FmS. vii. 163: vaða uppi is used of sharks or dog-fish coming to the surface; hence to be violent, þenna tíma óð herra Ásgrímr mjök uppi, BS. i. 722, 730.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᛅᚦᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

Germ.: German.

gl.: glossary.

imperat.: imperative.

l.: line.

l. c.: loco citato.

m.: masculine.

n.: neuter.

part.: participle.

pl.: plural.

pres.: present.

pret.: preterite.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

v.: vide.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

Works & Authors cited:

Edda: Edda. (C. I.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Gm.: Grímnis-mál. (A. I.)

Hkr.: Heimskringla. (E. I.)

Hkv.: Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)

Hkv. Hjörv.: Helga-kviða Hjörvarðssonar. (A. II.)

Lv.: Ljósvetninga Saga. (D. II.)

Mork.: Morkinskinna. (E. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Orkn.: Orkneyinga Saga. (E. II.)

Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Akv.: Atla-kviða. (A. II.)

Al.: Alexanders Saga. (G. I.)

Am.: Atla-mál. (A. II.)

Darr.: Darraðar-ljóð. (A. III.)

Fs.: Forn-sögur. (D. II.)

Skálda: Skálda. (H. I.)

Skv.: Sigurðar-kviða. (A. II.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.