Þvá

Old Norse Dictionary - þvá

Meaning of Old Norse word "þvá" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

þvá Old Norse word can mean:

þvá: (mod. þvó, þvo), pres. þvæ, þvær, þvær; plur. þvám, þváit, þvá: pret. þó (þvó), þótt, þó; plur. þógum, þógut, þógu: subj. þægi or þvægi; imperat. þvá (þvoðu); part. þveginn: the mod. pret. is weak, þvoði, PasS. 28. 7: [Ulf. þwahan = νίζειν; A. S. þweân; Hel. þwahan; provinc. Germ. zwagen, Schmeller; Dan. tvætte; Swed. tvätla.]

þvá: B. To wash, with acc.; and with dat. esp. in the phrase þvá sér, to wash oneself, or þvá líki, to wash a dead body; drótt þó sveita af döglings líki, Geisli; ek strauk hest hans ok þvó ek leir af honum, FaS. i. 331; þvá sinn hadd í ánni, Edda 75; láta þvá sár þeirra manna í þeirri laugu er honum var þvegit í sjálfum, O. H. l. 69; sumir þógu diska ok heltu því í höfuð honum, 623. 54; kona vermði vatn í katli til þess at þvá sár manna, Fbr. 110 new Ed.; Jórdán þvó Krist, ok er heilög, Hom. 55; þveginn í inni helgu skírn, 107; hann þvær af manni í skírninni allar syndir, FmS. i. 300; at eingin skeri hár mitt né þvái höfuð mitt önnur enn þú, Vígl. 76; þó hann æva hendr né höfuð kembði, Vsp.; hendr né þvær …, Vtkv.; þú hefir, Vár gulls, þvegit manns-blóð af höndum, Helr.; hann setti mundlaug fyrir sik, ok þvó sik ok þerði á hvítum dúki, FS. 5; hann gékk þegar ok þó ekki af sér tjöruna, FmS. vt. 195; þvá sér í því sama vatni er konungr þó sér í, viii. 13; þeir gengu til Öxarár at þvá sér, Ísl. ii. 259; kembðr ok þveginn skal kænna hverr, ok at morni mettr, Skv. 2. 25; þveginn ok mettr, Hm. 60; þeir þógu líkinu ok veittu alla þjónustu, FmS. x. 149; cp. laug skal göra hveim er liðinn er hendr þvá ok höfuð, kemba ok þerra …, Sdm. 34; hann tók upp lík hans ok þó, bjó um síðan sem siðvenja var til, Eg. 300; þeir tóku klæði af líkinu ok þógu því, Fb. ii. 367 (þógu líkit, acc., Ó. H. l. c.)

þvá: 2. of the sea, to wash; lögr þvær flaust, bylgja þvær stafni, hrönn þó hlýrum, marr þvær viðu, hrannir þógu herskipum höfuð (cp. höfuð-þváttr), Lex. Poët.; útsker verða af bárum þvegin, Mkv.

þvá: II. reflex. to wash oneself; þvásk í vatni, FS. 77 (þvóst Cod.); þósk konungr við trapizu í einni loptstofu, ok er hann var þveginn, FmS. viii. 13; þváisk ér ok verit hreinir, Hom. 11.

þvá: 2. pasS., þá mun brátt af þvásk (be washed off) öll sú sæmd er konunginum heyrir til, FmS. ix. 258,

þvá: 3. part. ú-þveginn, the unwashed, as a nickname and a pr. name.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚦᚢᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

f.: feminine.

Germ.: German.

Hel.: Heliand.

imperat.: imperative.

l.: line.

m.: masculine.

mod.: modern.

n.: neuter.

part.: participle.

plur.: plural.

pres.: present.

pret.: preterite.

provinc.: provincial.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

Swed.: Swedish.

Ulf.: Ulfilas.

acc.: accusative.

cp.: compare.

dat.: dative.

esp.: especially.

gl.: glossary.

L.: Linnæus.

l. c.: loco citato.

v.: vide.

Cod.: Codex.

reflex.: retlexive.

pass.: passive.

pr.: proper, properly.

Works & Authors cited:

Pass.: Passiu-Sálmar.

Edda: Edda. (C. I.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Fbr.: Fóstbræðra Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Fs.: Forn-sögur. (D. II.)

Helr.: Helreið Brynhildar. (A. II.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

O. H. L.: Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

Sdm.: Sigrdrífu-mál. (A. II.)

Skv.: Sigurðar-kviða. (A. II.)

Vígl.: Víglundar Saga. (D. V.)

Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Vtkv.: Vegtams-kviða. (A. I.)

Lex. Poët.: Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.

Mkv.: Málshátta-kvæði. (A. III.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.