Þvá

Old Norse Dictionary - þvá

Meaning of Old Norse word "þvá" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

þvá Old Norse word can mean:

þvá
(mod. þvó, þvo), pres. þvæ, þvær, þvær; plur. þvám, þváit, þvá: pret. þó (þvó), þótt, þó; plur. þógum, þógut, þógu: subj. þægi or þvægi; imperat. þvá (þvoðu); part. þveginn: the mod. pret. is weak, þvoði, PasS. 28. 7: [Ulf. þwahan = νίζειν; A. S. þweân; Hel. þwahan; provinc. Germ. zwagen, Schmeller; Dan. tvætte; Swed. tvätla.]
þvá
B. To wash, with acc.; and with dat. esp. in the phrase þvá sér, to wash oneself, or þvá líki, to wash a dead body; drótt þó sveita af döglings líki, Geisli; ek strauk hest hans ok þvó ek leir af honum, FaS. i. 331; þvá sinn hadd í ánni, Edda 75; láta þvá sár þeirra manna í þeirri laugu er honum var þvegit í sjálfum, O. H. l. 69; sumir þógu diska ok heltu því í höfuð honum, 623. 54; kona vermði vatn í katli til þess at þvá sár manna, Fbr. 110 new Ed.; Jórdán þvó Krist, ok er heilög, Hom. 55; þveginn í inni helgu skírn, 107; hann þvær af manni í skírninni allar syndir, FmS. i. 300; at eingin skeri hár mitt né þvái höfuð mitt önnur enn þú, Vígl. 76; þó hann æva hendr né höfuð kembði, Vsp.; hendr né þvær …, Vtkv.; þú hefir, Vár gulls, þvegit manns-blóð af höndum, Helr.; hann setti mundlaug fyrir sik, ok þvó sik ok þerði á hvítum dúki, FS. 5; hann gékk þegar ok þó ekki af sér tjöruna, FmS. vt. 195; þvá sér í því sama vatni er konungr þó sér í, viii. 13; þeir gengu til Öxarár at þvá sér, Ísl. ii. 259; kembðr ok þveginn skal kænna hverr, ok at morni mettr, Skv. 2. 25; þveginn ok mettr, Hm. 60; þeir þógu líkinu ok veittu alla þjónustu, FmS. x. 149; cp. laug skal göra hveim er liðinn er hendr þvá ok höfuð, kemba ok þerra …, Sdm. 34; hann tók upp lík hans ok þó, bjó um síðan sem siðvenja var til, Eg. 300; þeir tóku klæði af líkinu ok þógu því, Fb. ii. 367 (þógu líkit, acc., Ó. H. l. c.)
þvá
2. of the sea, to wash; lögr þvær flaust, bylgja þvær stafni, hrönn þó hlýrum, marr þvær viðu, hrannir þógu herskipum höfuð (cp. höfuð-þváttr), Lex. Poët.; útsker verða af bárum þvegin, Mkv.
þvá
II. reflex. to wash oneself; þvásk í vatni, FS. 77 (þvóst Cod.); þósk konungr við trapizu í einni loptstofu, ok er hann var þveginn, FmS. viii. 13; þváisk ér ok verit hreinir, Hom. 11.
þvá
2. pasS., þá mun brátt af þvásk (be washed off) öll sú sæmd er konunginum heyrir til, FmS. ix. 258,
þvá
3. part. ú-þveginn, the unwashed, as a nickname and a pr. name.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚦᚢᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.
Anglo-Saxon.
Dan.
Danish.
f.
feminine.
Germ.
German.
Hel.
Heliand.
imperat.
imperative.
l.
line.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
part.
participle.
plur.
plural.
pres.
present.
pret.
preterite.
provinc.
provincial.
S.
Saga.
subj.
subjunctive.
Swed.
Swedish.
Ulf.
Ulfilas.
acc.
accusative.
cp.
compare.
dat.
dative.
esp.
especially.
gl.
glossary.
L.
Linnæus.
l. c.
loco citato.
v.
vide.
Cod.
Codex.
reflex.
retlexive.
pass.
passive.
pr.
proper, properly.

Works & Authors cited:

Pass.
Passiu-Sálmar.
Edda
Edda. (C. I.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Fb.
Flateyjar-bók (E. I.)
Fbr.
Fóstbræðra Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Helr.
Helreið Brynhildar. (A. II.)
Hm.
Hává-mál. (A. I.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
O. H. L.
Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Sdm.
Sigrdrífu-mál. (A. II.)
Skv.
Sigurðar-kviða. (A. II.)
Vígl.
Víglundar Saga. (D. V.)
Vsp.
Völuspá. (A. I.)
Vtkv.
Vegtams-kviða. (A. I.)
Lex. Poët.
Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.
Mkv.
Málshátta-kvæði. (A. III.)
➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.

Back