Sveinn

Old Norse Dictionary - sveinn

Meaning of Old Norse word "sveinn" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

sveinn Old Norse word can mean:

sveinn
m. [a northern word, from which the A. S. swân, Engl. swain, seems to be borrowed]:—a boy; fæddi Vigdís barn, þat var sveinn, sá var vænn mjök, Ingimundr leit á sveininn ok mælti, sjá sveinn … son áttu þau annan … þessi sveinn, FS. 23; sveinninn Hörðr stóð við stokk ok gékk nú it fyrsta sinn frá stokkinum til móður sinnar, Ísl. ii. 15; skal þat barn út bera ef þú fæðir meybarn, en upp fæða ef sveinn er, 198; kona hans fæddi barn, ok hét sveinn sá Hrafn, Eg. 100; svá sem þeir sveinar aðrir er vóru sex vetra eðr sjau vetra, 147; sveinar tveirléku á gólfinu, Nj. 15; var þá nafn gefit sveininum, 91; kallaði Njáll á sveininn Höskuld, … hann lét sveininum ekki í mein, ok unni mikit, 146, 147; sveininn Þórð Kárason … hinu hefir þú mér heitið, amma, segir sveinninn, 201, BS. i. 599.
sveinn
II. boys, lads! often used in addressing grown-up men; eld kveykit ér nú, sveinar! Nj. 199; hart ríðit ér, sveinar! 82; sjáit ér nú rauðálfinn, sveinar! 70; hverr á sveina (gen. pl.) hendr í hári mér? FmS. xi. 151; hvernig er, sveinar? 145; sveinn ok sveinn! hverjum ertú sveini borinn? Fm. 1; inn fráneygi sveinn! id.; Hjalla-sveinar, Hofs-sveinar, Gullþ. 4, Finnb.
sveinn
2. a servant, attendant, waiter; sveinar Ólafs, Ld. 96: esp. a page, sveinn Gunnildar, Nj. 5, FmS. ix. 236, Ann. 1346 C; skutil-sveinn, skó-sveinn, q. v.: of bondsmen, n. G. l. i. 35, 76: in mod. usage an apprentice, Dan. svend.
sveinn
III. a nickname, Sigurðr Sveinn (= the Germ. Siegfried), Skíða R. 2. Sveinn, a pr. name, very freq., Landn., FmS.: in compds, Svein-björn, Svein-ungr, Sveinki, Berg-sveinn, Koll-S.
sveinn
COMPDS: sveinalauss, sveinsleikr, sveinsligR.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᚢᛁᛁᚾᚾ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.
Anglo-Saxon.
Engl.
English.
gl.
glossary.
l.
line.
m.
masculine.
S.
Saga.
gen.
genitive.
id.
idem, referring to the passage quoted or to the translation
n.
neuter.
pl.
plural.
þ.
þáttr.
Dan.
Danish.
esp.
especially.
L.
Linnæus.
mod.
modern.
q. v.
quod vide.
v.
vide.
freq.
frequent, frequently.
Germ.
German.
pr.
proper, properly.
R.
Rimur.

Works & Authors cited:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Finnb.
Finnboga Saga. (D. V.)
Fm.
Fafnis-mál. (A. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Gullþ.
Gull-Þóris Saga. (D. II.)
Ann.
Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.

Back