Strjúka

Old Norse Dictionary - strjúka

Meaning of Old Norse word "strjúka" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

strjúka Old Norse word can mean:

strjúka: (strykja, Ó. H. 61, Fms. viii. 217), pres. strýk; pret. strauk, straukt, strauktu, Fms. vi. (in a verse); mod. straukst; plur. struku; subj. stryki; imperat. strjúk. strjúktu; part. strokinn: [Dan. stryge; Engl. stroke]:—to stroke, rub, wipe; hann strauk blóð af sverðinu, Sæm. 135; strauktu um mækis munn, Fms. vi. (in a verse); hann strauk diskinn með dúknum, Ó. H. 154; þá stökk Sigurðr af baki, en ek strauk hest hans ok þó ek leir af honum, Fb. i. 354; tók dúkinn, strauk hann sér kurteisliga á miðjum, HkR. 597 new Ed.; lét konungr göra sér laug ok strykja (strjúka, strykva, v. l.) klæði sín, to brush, beat his clothes, Fms. viii. 217; en húskona strauk of ripti, smoothed it, brushed it. Rm.; nú tekr hann enn ör ok strýkr blaðit ok fiðrit, ÞiðR. 88; hann strauk höfuð-beinin, Gísl. 47; þreifaði um hendr þeim ok strauk um lófana, Fms. vi. 73; strauk hann hendi sinni um augu honum ok bein, Ó. H. 250: in the phrase, strjúka aldri frjálst höfuð, ‘never to stroke a free head,’ to live in worry and work, cp. the Engl. ‘no one dared to call his life his own,’ Fms. viii. 412 (v. l.), Sturl. ii. 124; aldri strykum (sic) vér frjálst höfuð meðan Ólafr er á lífi, Ó. H. 61; Skarphéðinn strauk um ennit, Nj. 190: with prepp., strjúk þoku ok mörkva frá augum þér, Barl. 116, 180.

strjúka: 2. to stroke gently, with dat.; gékk hann jafnan ok strauk hrossunum, Finnb. 280; strjúka ketti (or kött), to stroke a cat; kött at strjúka og kemba lömb, Jón Þorl.

strjúka: II. metaph. [Dan. stryge], to stroke, flog, ClaR.;, strjúka af e-m alla húð milli hæls ok hnakka, id.; strjúka e-n til blóðs, Bs. ii. 149; see strýkja, húð-strýkja.

strjúka: 2. to strike out, dash off; strýkr hann út jambrátt til skógs, Hom. 120; at morni vill hann s., Skíða R. 20, 33; s. brott (cp. Dan. stryge af sted), Skálda (in a verse); strauk hann yðr (dat.) þar, grautnefr, Sturl. iii. 219; strauk Rögvaldr oss (dat.) nú, Mag. 120: to absent oneself, þeir struku brott í myrkrinu, Stj. 351; enn hann strjúki veg sinn, Rb. 174; þau eru öll strokin, all gone, Fms. xi. 423; gózin strjúka, MaR.: so also of a horse or sheep running away from a new owner or pasture to its old home, hestrinn strauk frá mér (strok-hestr).

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛏᚱᛁᚢᚴᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

cp.: compare.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

gl.: glossary.

imperat.: imperative.

l.: line.

m.: masculine.

mod.: modern.

n.: neuter.

part.: participle.

plur.: plural.

pres.: present.

pret.: preterite.

subj.: subjunctive.

v.: vide.

v. l.: varia lectio.

dat.: dative.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

metaph.: metaphorical, metaphorically.

R.: Rimur.

Works & Authors cited:

Barl.: Barlaams Saga. (F. III.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Hkr.: Heimskringla. (E. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

Rm.: Rígsmál. (A. II.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Sæm.: Sæmundar Edda. (A, C. I.)

Þiðr.: Þiðreks Saga. (G. I.)

Finnb.: Finnboga Saga. (D. V.)

Jón Þorl.: Jón Þorláksson.

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Clar.: Clarus Saga. (G. II.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

Mag.: Magus Saga. (G. II.)

Mar.: Maríu Saga. (F. III.)

Rb.: Rímbegla. (H. III.)

Skálda: Skálda. (H. I.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.