Stöðull

Old Norse Dictionary - stöðull

Meaning of Old Norse word "stöðull" (or stǫðull) in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

stöðull (stǫðull): m., dat. stöðli, [A. S. staðol; O. H. G. stadal]:—a milking-sbed, for kine; milli bæjar ok stöðuls, K. Þ. K.; griðkona þín þerrir fætr á jafnan er hón gengr af stöðli, Fb. i. 268; naut vóru á stöðli, … graðungr var á stöðlinum, Vápn. 1; fé var á stöðli of aptaninn, Bjarn. 47: vóru konur at mjöltum, Þóroddr reið á stöðulinn, … hvert sinn er Þóroddr kom á stöðul, Eb. 316, 320; reka naut á stöðul, Eg. 712; konur er til stöðuls fóru, 713; konur vóru á stöðli, Nj. 83; norðr í stöðlum, Sturl. ii. 249; stöðul ok kvíar, Vm. 18; tvá stöðla ok sel, D. n. i. 81; stöðuls-hlið, Landn. 78. stöðul-gerði, n. a milk-pail, Ísl. ii. 74.

Orthography: The Cleasby & Vigfusson book used letter ö to represent the original Old Norse vowel ǫ. Therefore, stöðull may be more accurately written as stǫðull.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛏᚢᚦᚢᛚᛚ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

dat.: dative.

l.: line.

m.: masculine.

n.: neuter.

O. H. G.: Old High German.

S.: Saga.

Works & Authors cited:

Bjarn.: Bjarnar Saga. (D. II.)

D. N.: Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)

Eb.: Eyrbyggja Saga. (D. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

K. Þ. K.: Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)

Landn.: Landnáma. (D. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Vápn.: Vápnfirðinga Saga. (D. II.)

Vm.: Vilkins-máldagi. (J. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.