Stirðr

Old Norse Dictionary - stirðr

Meaning of Old Norse word "stirðr" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

stirðr Old Norse word can mean:

stirðr: adj. stiff, rigid; hann var andaðr ok svá s., at menn fengu hvergi rétt hann, Eg. 396; er ek lá stirðr á strám, Sól. 47; fótinn görði stirðan sem tré, Bs. i. 180; ákafliga móðr ok stirðr, Grett. 98; gamlan mann ok stirðan, Sturl. ii. 251; af stirðu lérepti, Sks. 404 B; með stirðum orðum, Mar.; stirt kvæði, stiff, not fluent, of rhymes, Fms. vi. 217, Ísl. ii. 237, v. l.; e-m er stirt um mál, to talk with difficulty, Fms. vii. 165; honum var málit stirt, he had not a fluent tongue, Bs. i. 277.

stirðr: II. harsh, severe; talar langt ok snjallt ok stirt á hendr bændum, Fms. xi. 251; stirðr dómr, v. 191; harðr ok stirðr, 343; var frú Kristín stirðari til sveinsins, enn hón hafði áðr verit, ix. 244, v. l.; Helga görðisk þá svá stirð við Rafn, Ísl. ii. 249; í stirðum hug, in sad, gloomy mood, Fms. vii. 159; við stirðan hug, Ad. 4; stirðr ok stríðr, Bs. i. 136; svara stirt ok stutt, Ó. H. 69.

stirðr: COMPDS: stirðfættr, stirðkveðinn, stirðlyndr, stirðlæti, stirðorðr.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛏᛁᚱᚦᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

adj.: adjective.

l.: line.

v.: vide.

v. l.: varia lectio.

Works & Authors cited:

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Grett.: Grettis Saga. (D. II.)

Mar.: Maríu Saga. (F. III.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

Sól.: Sólarljóð. (A. III.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Ad.: Arinbjarnar-drápa. (A. III.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.