Stinga

Old Norse Dictionary - stinga

Meaning of Old Norse word "stinga" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

stinga Old Norse word can mean:

stinga: sting, pret. stakk, stakkt (stakst), stakk, pl. stungu; subj. styngi; imperat. stikk, stikktú; part. stunginn: [Goth. stiggan; A. S. stingan; Engl. sting, stick, and stitch; Germ. stechen; Dan. stikke]:—to sting, stick, stab; maðr stingr á manni stauri, stöngu eða öxar-skapti, eða spjótskapti, n. G. l. i. 69; hann stakk öxar-skaptinu á Þrándi, Eg. 717; hann stakk við forkinum, 220; S. höndum við e-m, Finnb.; stinga við fótum, to put the foot forward, of one suddenly stopping, Finnb. 300; hann stingr niðr atgeirinum, Nj. 83; hann stakk niðr merkinu í jörðina, he stuck the pole fast, FmS. viii. 363; hann stakk sverðinu í bug hringinum, Eg. 306; at Búi hafi stungit stúfunum í hringa kistnanna. FmS. i. 178; stikk stafs-broddi mínum í vatnið, Landn. 251; stikk mér í, kvað reka, FmS. vii. 115 (stikk í mér, Mork. l. c.); Þórólfr stakk þar sverðinu, Ld. 204; hann stakk því í munn sér, stuck it in his mouth, Eb. 242; stakk hendinni í eldinn, BS. i. 341.

stinga: 2. naut., stinga stafni, to stick to the stem, to stick close to; Baglar stungu stófnum at nesinu, FmS. ix. 45; varðmenn sjá land svá nær at þeir stungu nær stafni at, Ld. 76; þeir stinga at stafni, Finnb. 232, 254; hann stakk stafni á milli ok skips Sigurðar, FmS. vii. 264; stinga saman stöfnum, to come to close quarters, in a sea battle, xi. 131.

stinga: 3. to stab; stinga augu ór höfði manns, Grág. ii. 11, FS. 99, FmS. vii. 185; S. augat brott, BS. ii. 177; þeir stungu raufar á hásinum þeirra, Hrafn. 20; hann stakk í lófa sér, Eg. 211; of a stitch of pain, svá stingr mik í hjartað, BS. i. 810 (stingi).

stinga: 4. metaph. to sting, instigate; stakk hana náttúran til þess, Skálda.

stinga: 5. phrases, stinga nösum niðr, to bite the dust, Flóv. 41, FaS. i. 41; stinga saman nefjum, Grett.; S. nefi í feld, FmS. x. 401 (see nef); stinga e-n af, to thrust one through, slay, Ld. 262 (Germ. abstecben); S. e-n af stokki, to spear, slay with a spear, Nj. 166; stinga e-m sneið (see sneið), FmS. iv. 310; stinga e-n, to sting, goad, to blame, FmS. viii. 369; S. at e-m, to have a hit at, Skíða R. 124.

stinga: II. reflex.; þú hefir mjök stungizk til þessa máls, thou hast stuck to, meddled with the case, Ólk. 36: in mod. usage, to stick fast, nálin hefir stungizt í koddann, hnífrinn stakst á oddinn, of a knife dropping on its point; stingast á höfuðið, to make a somersault; stakkst á hnífil feigðar-far, the boat sank stem foremost, Stef. Ól.

stinga: 2. part. stunginn, gramm. dotted, pointed, Skálda 178 (see introduction to letters G and T).

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛏᛁᚾᚴᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

Germ.: German.

gl.: glossary.

Goth.: Gothic.

imperat.: imperative.

l.: line.

L.: Linnæus.

l. c.: loco citato.

m.: masculine.

n.: neuter.

part.: participle.

pl.: plural.

pret.: preterite.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

naut.: nautical.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

R.: Rimur.

v.: vide.

f.: feminine.

mod.: modern.

reflex.: retlexive.

gramm.: grammar.

Works & Authors cited:

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Eb.: Eyrbyggja Saga. (D. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Finnb.: Finnboga Saga. (D. V.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Landn.: Landnáma. (D. I.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

Mork.: Morkinskinna. (E. I.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Fs.: Forn-sögur. (D. II.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Hrafn.: Hrafnkels Saga. (D. II.)

Skálda: Skálda. (H. I.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Flóv.: Flóvents Saga. (G. II.)

Grett.: Grettis Saga. (D. II.)

Stef. Ól.: Stefán Ólafsson.

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.