Stafr

Old Norse Dictionary - stafr

Meaning of Old Norse word "stafr" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

stafr Old Norse word can mean:

stafr: m., gen. stafs, old pl. stafar, Hom. 97. Plac. 48, Korm. 178, 246 (in a verse); stafana (acc.). Fms. x. 16, v. l., [Ulf. stabs = στοιχειον, cp. staua = κρίσις; a word common to all Teut. languages]:—a staff, post, esp. in a building, as is still seen in Norway; bundinn við staf einn, Eg. 232; þrír aurar við staf hvern, ok svá fyrir staflægju hverja, n. G. l. i. 101; ása, stafi, þvertré, syllur, Dipl. iii. 8; hit nyrðra megin við innstafana sat konungr, the inner posts in a hall, Fms. x. 16, v. l.; Egill tók höndum í axlir honum ok kneikti hann upp at stöfum, Eg. 552; hann hafði lagt af sér kápuna uk vápnin ok sat upp til stafa, Ld. 282; kastalarnir vóru svá görvir, at stafir fjórir stóðu upp ok syllr upp í milli ok þar arinn á, en hurðir milli stafanna, … hann bar kaðalinn um einn kastala-stafinn … tók þá kastalinn at ríða mjök, Fms. v.ii. 429; cp. Ivar Aasen, s. v. stav-hus, stav-kyrkja, stave-naust; horn-stafir, dyri-s. (q. v.)

stafr: 2. a stave of a vat or cask; færa ker út af stöfum, Grág. ii. 339; tunnu-stafr, detta í stafi, to fall into staves, i. e. to pieces, also metaph. of amazement.

stafr: 3. a staff, stick, to walk with; ganga við staf, Nj. 219; hringr var í stafnum, … hann hélt tveim höndum um stafinn en beit í hringinn, Landn. 251; staf þann er þú heldr á, Stj. 197; staf ok skreppu, H. E. i. 243: of a beggar’s staff, see Skíða R.: of a crozier, Bs. i. 489: of a staff used in a horse-fight, Nj. 91, Bs. i. 633, 634; stafs-broddr, Landn. 251; stafs-endi, Sturl. ii. 180; stafs högg, Rd. 304, FæR. 239; brodd-s., klafa-s., göngu-s.: of a magical wand, hafa í húsi sínu staf eðr stalla, n. G. l. i. 383; kerti s., Dipl. v. 18, Pm. 17.

stafr: II. written letters, staves, originally derived from the magic twigs and rods used for enquiring into fate, see the remarks s. v. rún: of magic staves, Hm. 143 (stinna stafi, stóra stafi); þurs ríst ek þér ok þrjá stafi, ergi, æði, óþola, Skm. 36.

stafr: 2. lore, wisdom; forna stafi, Vþm. 1, 55; sanna stafi, Sdm. 14; laun-stafir, hidden staves, Eg.; staðlausu stafi, Hm.

stafr: 3. letters (Germ. buch-stabe), Skálda 174, MaR., passim; bók-stafr, hljóð-s., raddar-s., a vowel; mál-s., a consonant; upphafs-s., an initial letter; höfuð-s., Látínu-s., q. v.

stafr: COMPDS: stafanöfn, stafasetning, stafsetning, stafasetningarregla, stafaskipti, stafasnúning.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛏᛅᚠᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

acc.: accusative.

cp.: compare.

esp.: especially.

f.: feminine.

gen.: genitive.

l.: line.

L.: Linnæus.

m.: masculine.

n.: neuter.

pl.: plural.

q. v.: quod vide.

s. v.: sub voce.

Teut.: Teutonic.

Ulf.: Ulfilas.

v.: vide.

v. l.: varia lectio.

i. e.: id est.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

R.: Rimur.

Germ.: German.

Works & Authors cited:

Dipl.: Diplomatarium. (J. I.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

Ivar Aasen: Ivar Aasen’s Dictionary, 1850.

Korm.: Kormaks Saga. (D. II.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Fær.: Færeyinga Saga. (E. II.)

H. E.: Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)

Landn.: Landnáma. (D. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Pm.: Pétrs-máldagi. (J. I.)

Rd.: Reykdæla Saga. (D. II.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

Skm.: Skírnis-mál. (A. I.)

Sdm.: Sigrdrífu-mál. (A. II.)

Vþm.: Vafþrúðnis-mál. (A. I.)

Mar.: Maríu Saga. (F. III.)

Skálda: Skálda. (H. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.