Sér

Old Norse Dictionary - sér

Meaning of Old Norse word "sér" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

sér Old Norse word can mean:

sér: reflex. pron. dat. = Lat. sibi (see sik, sín), to himself (herself, itself, themselves), used when referring to the subject in a sentence, whether sing. or plur.; hann hafði kesjuna fyrir sér, Eg. 532; hann segir sér mikit þykkja, 539; hón lét söðla sér hest, 603; hann bað Gizur sitja hjá sér, Nj. 226; sögðu þat allir, at hann brygði sér hvárki við sár né bana, 116, where it refers to the second subject ‘hann.’

sér: II. special usages; vera mikill (lítill) fyrir sér, to be great (little) of oneself, a strong (weak) man; þeir fengu sér róðrar-skip, Eg. 109; drápu þeir sér upp eld, FmS. iv. 338; leika sér, to play, Nj. 2; gamna sér, etc.

sér: 2. giving emphasis; bað hón sér til Guðs, she ‘prayed her’ to God, SkS. 465 B; hón veinaði sér, she ‘wailed her’ bitterly, Hom. 150; eiga sér e-t, to own, hirzlu átti halrinn sér, Skíða R.: þau áttu sér eina dóttur, they had one daughter, and the like.

sér: III. for oneself, separately, singly, as Lat. se-; fór Eyjólfr einn sér, Glúm. 329; einn er hann sér um sefa, Hm.; þeir vóru sér um móður, D. n. i. 149; settisk Joseph sér cinsliga, Stj. 217; þeir Þorljótr ok Sigurðr vóru sér einir ok heimasveitin, Th. and S. on the one hand and the house-folk on the other, Sturl. ii. 53; eitt er þat sér, that is a thing by itself, Gísl. 15; skyldi drekka saman karlmaðr ok kona svá sem til ynnisk, en þeir sér er fleiri væri, Eg. 247; ok vera þeir sér, er næstir búa, n. G. l. i. 98; at hverri gleði hlotnaðisk svá til, at þau urðu sér, Víglundr ok Ketilríðr, Vígl. 19.

sér: 2. in a distributive sense with the pron. hverr, one by one; ef sér ferr hverr várr, Glúm. 329; skulu ver undan hlaupa, sér hverr várr, FæR. 161; optliga allir saman, en stundum sér hvárir, FmS. i. 52; stundum báðir samt, stundum sér hvárr þeirra, HkR. i. 30; þat lið er honum fylgði flýr, sér hvat, FmS. x. 268; þótt ek greina nú eigi svá, sér hvat, sem hann görði, each separately, BS. i. 64; var borgin öll brotin, ok borinn sér hverr steinn, each stone of it scattered, FmS. ix. 48; greindusk sér hver skipin, vii. 289; hvártz þær (nætr) eru allar saman eða sér hver, whether they be three continuous or separate nights, Grág. i. 143; sér í lagi, for itself, separate, B. K. 83; sér í stað, id., Stj. 288: the exclamation, sér er hvað! sér er hver ósköpin, what a wonder, wonderful! expressing amazement.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛁᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

dat.: dative.

Lat.: Latin.

n.: neuter.

plur.: plural.

pron.: pronoun.

reflex.: retlexive.

sing.: singular.

etc.: et cetera.

v.: vide.

m.: masculine.

R.: Rimur.

gl.: glossary.

l.: line.

L.: Linnæus.

S.: Saga.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

Works & Authors cited:

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

D. N.: Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Glúm.: Víga-Glúms Saga. (D. II.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Th.: Theophilus. (F. III.)

Vígl.: Víglundar Saga. (D. V.)

B. K.: Björgynjar Kálfskinn. (J. II.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Fær.: Færeyinga Saga. (E. II.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Hkr.: Heimskringla. (E. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.