Mund

Old Norse Dictionary - mund

Meaning of Old Norse word "mund" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

mund Old Norse word can mean:

mund: 1. heterogene, in sing. n., in plur. f. mundir; [muna]:—a moment, the nick of time; en er þú hefir gört þetta, þá mun þér mund (high time) ór hauginum á braut, O. H. L. 2: followed by a gen., í þat mund dags er út tók eyktina, FmS. xi. 136; þat var mjök í þat mund dægra, er, Niðrst. 3; þat var miðviku-dagr ok þat mund árs, er …, Hom. 110; í þat mund missera, BS. i. 185:—single, þat mund, er Bersi var til búðar borinn, at the moment when, Korm. 128; skip kom út í þetta mund norðr, Lv. 74; í þat mund kemr Haukrmeð skikkju-verðit, Fb. i. 577; þat mund er sá andaðisk, n. G. L. i. 250; var hann ágætastr víkinga í þat mund, FmS. xi. 74; þat var skírsla í þat mund, in those days, Ld. 58; þat var þá tíðska í þat (þann Ed.) mund, 104; í þat mund mun orðit siða-skipti, 128; í sama mund, at the same time next day, month, year, passim.

mund: II. plur. mundir; bíða til annars dags í þær mundir, at the same hour next day, Fb. i. 530; þat var þá tíðska í þær mundir, 524; um þær mundir, SkS. 78 new Ed., v. L.

mund: 2. f., dat. mundu, [cp. Lat. manus], the hand, mostly in poetry, Edda (GL.) 110; læfr hann mundum (not mund um?) standa hjör til hjarta, Vsp. 55; at mundum, to hand, Orkn. 328; frá mundum, off hand, 356 (in a verse): poët., mundar fúrr, ‘hand-fire,’ i. e. gold, Lex. poët.; mundar vöndr, ‘hand-wand’ i. e. a sword, spear, Kormak; mund-jökull, icicle of the hand, i. e. gold, Hallfred. The word remains in the compds, mund-riði, mund-laug, q. v.

mund: II. a measure, MS. 732. 5; mæla mundum ok spönnum, FaS. iii. 19 (in a verse).

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛘᚢᚾᛏ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

f.: feminine.

gen.: genitive.

L.: Linnæus.

m.: masculine.

n.: neuter.

plur.: plural.

sing.: singular.

v.: vide.

l.: line.

v. l.: varia lectio.

cp.: compare.

dat.: dative.

i. e.: id est.

Lat.: Latin.

poët.: poetically.

q. v.: quod vide.

S.: Saga.

Works & Authors cited:

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

Korm.: Kormaks Saga. (D. II.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

Lv.: Ljósvetninga Saga. (D. II.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Niðrst.: Niðrstigningar Saga. (F. III.)

O. H. L.: Ólafs Saga Helga Legendaria. (E. I.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

Edda: Edda. (C. I.)

Lex. Poët.: Lexicon Poëticum by Sveinbjörn Egilsson, 1860.

Orkn.: Orkneyinga Saga. (E. II.)

Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.