Miða

Old Norse Dictionary - miða

Meaning of Old Norse word "miða" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

miða: að, to shew, mark a place; miða til, en er læknirinn miðaði til hvar hann skyldi af skera, when the leech shewed where to make the cut, Fms. iii. 31:—miða á e-t, Eymundr hafði glöggt miðat á um kveldit hvar konungr hvíldi í tjaldinu, Fb. ii. 129; miðaði hann svá glöggt á, at þar sem hann sagði fannsk kista, Bs. i. 829: hann miðar glöggt, hversu …, he marks closely, how …, Hom. (St.):—miða við e-t, to mark a distance or place by another object; hlað hér vörðu, ok miða svá við þar sem eldrinn brennr, Gísl. 147: metaph., hvað er að miða við það, ‘tis no proper thing to compare with, it cannot be compared:—impers., e-u miðar, a thing moves, advances; honum miðar ekki.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛘᛁᚦᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

impers.: impersonal.

l.: line.

m.: masculine.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

pers.: person.

Works & Authors cited:

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.