Meiða

Old Norse Dictionary - meiða

Meaning of Old Norse word "meiða" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

meiða Old Norse word can mean:

meiða
d, to hurt, of bodily injury; hann lék hann ílla ok kvaðsk mundu meiða hann, Eg. 189; munda ek þat ok vilja, at hann meiddi ykkr eigi opt, Fms. ii. 101; meiddu þig ekki, take heed not to hurt thee! hefirðu meitt þig?—esp. to maim, injure seriously, or if of things, to damage, sverðum þeir meiddu þann er saklauss var, Sól. 22, Sturl. ii. 181; en hina rak hann ór landi, meiddi eðr drap, Fs. 18, 99, Ó. H. 63; ok ætlaði at láta meiða eðr drepa ossa landa fyrir, Íb. 10; meiðit hvert skip svá at ekki sé sjófært, Fær. 260; finna þeir nú, at skipit var meitt neðan, Sturl. iii. 68:—to spoil, destroy, eptir þat kom hagl stórt ok meiddi allan ávöxt jarðar, Pr. 436; nú hefir yður vangeymsla mjök meiddan várn sigr, Fms. vi. 326; ef menn skeðja jörðu eðr meiða lands-nytjar, Grág. ii. 216; þá tók hann at meiða hof ok hörga, Bs. i. 10:—of a horse, to make it sore on the back, and part. meiddr, sore in the back.
meiða
II. reflex. to take hurt, be hurt, maimed, Grág. ii. 16, Fms. i. 273; meiddusk skipin þar fyrir, Ó. H. 164; ok hafði meizk (= meiðsk) þjóleggrinn, Bs. i. 344.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛘᛁᛁᚦᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

esp.
especially.
l.
line.
part.
participle.
reflex.
retlexive.

Works & Authors cited:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Fær.
Færeyinga Saga. (E. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Íb.
Íslendinga-bók. (D. I.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Sól.
Sólarljóð. (A. III.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.

Back