Mega

Old Norse Dictionary - mega

Meaning of Old Norse word "mega" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

mega Old Norse word can mean:

mega: pres. in a pret. form má, mátt, má; plur. megum, megut, megu, later and mod. megit, mega; pret. mátti; subj. pres. megi, pret. mætti; part. mátt; with suff. má’k = má ek, Og. 33; mætta’k = mætta ek, Þkv. 3; máttú = mátt-þú, passim: with neg. suff. pres. 1st pers. má’k-a, I cannot, Stor. 18; má’k-at ek, Am. 12; má’k-a’k, 52; má’kk-at-ek, Hallfred (FS. 107): pret. mátti’g-a’k, I could not, Og. 32: [Ulf. magan = δύνασθαι; A. S. magan; Engl. may, might; Germ. mögen; Dan. maae.]

mega: B. To have strength to do, avail; svá at vér mættim ekki, so that we availed not, Am. 17; mega betr, to be the stronger, Karl. 423; allt má þó nauðigr skyldi, a saying, i. e. necessity is a great schoolmaster, Sturl. iii. 255; eigi megu þær minna, they are not less powerful, Edda 13; hverr er sá Guð, eða hvat má hann? 2: with dat., mega við e-m, to be able to withstand one; hann mun ekki mega einn við mörgum, Art. 22; ekki má við marginum, none can withstand the many, FmS. xi. 278; mega sér, var honum haldit til vinnu þegar er hann mátti sér nokkut, as soon as he grew strong, had any strength, BS. i. 35; skulu mikit þín orð mega við mik, thy words shall go for much, Nj. 175; jafnmikit mega níu momentur ok tólf, Rb. 458.

mega: 2. of health, like Lat. valere; mega vel, to be well; mega ílla, lítt, to be poorly, and so on; Komtú í Hitardal? segir Sturla—Já, sagði ferðamaðr—Hversu mátti Þorleifr?—Vel mátti hann, ok því var betr, at hann mátti vel, Sturl. i. 89; Hallr spurði, hversu þær mætti,—Harðla vel megum vit, FmS. ii. 201; hann var spurðr hversu hann mætti,—Má ek harða ílla, vi. 237; hann spyrr at Sigvalda, honum er sagt, at hann mátti lítið, xi. 102; hann spurði hversu hann mætti,—Eigi má ek nú vel, sagði hann, BS. i. 182:—to do for one, má yðr þat er yfir margan gengr, it will do for one, what all others must bear, Eb. 168.

mega: II. followed by an infinitive, to be able; mátt þú sjá hana ef þú vill, thou canst see her if thou wilt, Nj. 3; þóttusk menn eigi mega leita hans, Eg. 230; at hann mætti fá sæmd sína, FmS. vi. 398; allt þat hann má miðla, Grág. i. 250; fé máttu þeir ekki bjarga, Nj. 267; hann mátti ekki mæla, Band. 14; sá einn hlutr var svá, at Njáli féll svá nær, at hann mátti aldri úklökvandi um tala, Nj. 171; þaðan sem þú mátt vel eta, 75; litlar sögur megu ganga frá hesti mínum, 90; fá mættim vér betr; landtöku, id.; í öllu er prýða má góðan höfðingja, FmS. x. 230; dyrr þær er ganga mátti upp í húsit, Eg. 421; svá at hann mátti kveða um morguninn, id.; má vera, it may be, Nj. 75: hvat megi! as adverb, hvat megi til vita! nema þér vilit bíða vár hér, may be ye will wait here for us, Band. 40 new Ed.; hvat megi vinna okkrum ástum? Konnak; and so in countless instanceS.

mega: 2. to be permitted, allowed; hann mátti aldri tala til Kjartans svá at Þorkell væri hjá, Ld. 232; halda máttú þessu sæti þótt hón komi sjálf til, Nj. 6; graut má göra hvárt er sygnt er eða heilagt, n. G. l. i. 349; kynfylgju spell, svá at hann má eigi (cannot) lag eiga við konu sína, þá megu þau (then they may) skiljast, H. E. i. 248; nú man eigi mega sitjanda hlut í eiga, in that case one must not remain sitting, be inactive, a looker on, Nj. 110; hann kvað þat eigi mega (that would not do, not be lawful) er maðr var sekr orðinn, 117.

mega: 3. ellipt., the verb göra or vera being understood; lemja man ek bogann, ef ek má (viz. göra þat), FmS. x. 362; þat má vel, sagði Özurr. I may as well do so, I will, Nj. 6, Barl. 2, 4, 25: ef svá má (viz. vera), if so be, Grág. i. 411: the saying, ungr má en gamall skal, the young may, the old must (die); nálgastú mik ef þú megir, if thou canst, Gm.; þeir spurðu, hversu þat mætti, FmS. ix. 239; ok má (it may be, perhaps), at hans menn fari á land, Fbr. 74 new Ed.; en þá, verðr eptir þat sem má, leave the rest to luck, Gullþ. 7; ferr þat sem má, fare that as it may, go that as it may, Nj. 38; en þat mætti (viz. vera) at vér vikim þá skammt inn at leginu, FmS. vii. 361; má ok, at sumir sé vinhollir nokkut, ix. 331; má, at hana hendi eigi slík úgipta í annat sinn, Nj. 23; má, at ek leiti þagat vináttu. FmS. vi. 399: the ellipt. mættim (hafa), ix. 239 (lines 17, 18), is a mere slip.

mega: III. part. megandi, availing, mighty, strong; athafnarlauss ok ekki megandi, listless and of no avail, FmS. iii. 154; fylldi hann þat heit, er hann var megandi maðr, as soon as he grew to be a man of might, BS. i. 791; lítt megandi, ‘of little main,’ feeble, helpless, Vsp. 17; ú-megandi, poor, destitute; cp. ú-magi.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛘᛁᚴᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

f.: feminine.

Germ.: German.

gl.: glossary.

l.: line.

m.: masculine.

mod.: modern.

n.: neuter.

neg.: negative.

part.: participle.

pers.: person.

plur.: plural.

pres.: present.

pret.: preterite.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

uff.: suffix.

Ulf.: Ulfilas.

v.: vide.

dat.: dative.

i. e.: id est.

Lat.: Latin.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

L.: Linnæus.

ellipt.: elliptical, elliptically.

viz.: namely.

þ.: þáttr.

cp.: compare.

Works & Authors cited:

Am.: Atla-mál. (A. II.)

Fs.: Forn-sögur. (D. II.)

Og.: Oddrúnar-grátr. (A. II.)

Stor.: Sona-torrek. (A. III.)

Þkv.: Þryms-kviða. (A. I.)

Art.: Artus-kappa Sögur. (G. II.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Edda: Edda. (C. I.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Karl.: Karla-magnús Saga. (G. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Rb.: Rímbegla. (H. III.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Eb.: Eyrbyggja Saga. (D. II.)

Band.: Banda-manna Saga. (D. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

H. E.: Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Barl.: Barlaams Saga. (F. III.)

Fbr.: Fóstbræðra Saga. (D. II.)

Gm.: Grímnis-mál. (A. I.)

Gullþ.: Gull-Þóris Saga. (D. II.)

Vsp.: Völuspá. (A. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.