Mæta

Old Norse Dictionary - mæta

Meaning of Old Norse word "mæta" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

mæta Old Norse word can mean:

mæta
(mœta), t, [mót; Ulf. môtjan; A. S. mêtan; Engl. meet; Hel. môtjan; Dan. möde; Swed. möta]:—to meet, with dat. to meet a person; mætti hann Þór miðra garða, Þkv. 9; mæta e-m á brautu, Hm. 88; mættu þeir Ögmundi, Nj. 5; eigi veit hvar manni mætir, a saying (= mod. eigi veit hvar manni kann at mæta), FS. 106; ok mætir austmanninum Erni, Ísl. ii. 149; þat mætti hann Grím inum rauða, Nj. 245; þá mætti Þorgeirr Þorvaldi, id., passim:—láta ráð ráði mæta, to pay like for like, FmS. i. 15; þá skal mæta horn horni, hófr hófi, n. G. l. i. 41; láta dal mæta hóli, FmS. vii.
mæta
2. metaph. to meet with, suffer, undergo; mæta skaða, BS. ii. 137; mæta kvölum, 623. 64; mæta görningum, passim.
mæta
II. recipr. to meet one another; þeir mættusk á förnum vegi, Nj. 60.
mæta
2. to join; þar er mætisk Sogn ok Hörðaland, where the two counties S. and H. meet, FmS. i. 95; í flæðar-máli þar sem sær mætisk ok græn torfa, n. G. l. i. 13; ok skal þat grafa út við kirkju-garð, þar sem mætisk vigð mold ok úvígð, K. Þ. K. 16; menn eigu at æja hrossum sínum í annarra manna landi of sumar þar er mætisk slátta ok sina, Grág. ii. 291.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛘᛅᛏᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.
Anglo-Saxon.
Dan.
Danish.
dat.
dative.
Engl.
English.
f.
feminine.
gl.
glossary.
Hel.
Heliand.
id.
idem, referring to the passage quoted or to the translation
l.
line.
L.
Linnæus.
m.
masculine.
mod.
modern.
n.
neuter.
S.
Saga.
Swed.
Swedish.
Ulf.
Ulfilas.
v.
vide.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
pr.
proper, properly.
recipr.
reciprocally.

Works & Authors cited:

Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Hm.
Hává-mál. (A. I.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Þkv.
Þryms-kviða. (A. I.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
K. Þ. K.
Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back