Mær

Old Norse Dictionary - mær

Meaning of Old Norse word "mær" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

mær Old Norse word can mean:

mær: f., gen. meyjar, dat. meyju, acc. mey; pl. meyjar, dat. meyjum: meyja, u, f. a later form in MSS. of the 14th century, sú meyja, meyjan, Stj. 136, BS. ii. 27; þú meyja (voc.), Fb. ii. 194, Skáld H. 1. 9; as also nom. mey, FaS. iii. 177; [Ulf. mawi = κοράσιον, παις; A. S. meowle = meyla, q. v.; Swed. and Dan. mö; the Engl. maid and Germ. magd are derivatives]:—a maid, girl, virgin; þaðan koma meyjar, Vsp. 20; mey, Hm. 81, 96; meyjar orð, 83; mörg góð mær, 101; en horska mær, 95, Vþm. 47; meyja, 49; meyjar ástir, Alm. 8; mér tíða mey, Skm. 7; mær (voc.), 23, 25, 26; mær er mér tíðari, 7; mær heitir fyrst hver, en kerlingar er gamlar eru, Edda 108; leizt honum mærin fögr, Eg. 23; Egill sá þar mey fagra, … mærin var úkát ok grét … Egill mælti við meyna, 481, 483; mær tvítug eða ellri, Grág. i. 307, 465; ekkjur ok meyjar tvítöga ok ellri, ii. 108; eigi mær heldr göfuglig ekkja, FmS. x. 294: a girl, hón lék sér á gólfi við aðrar meyjar, hversu lízt þér á mey þessa, þykkir þér eigi fögr! ærit fögr er mær sjá, Nj. 2; Þóra ól barn um sumarit, ok var þat mær, Eg. 166; litlu síðarr fæddi hón barn, þat var mær, Steinn hélt meyjunni undir skírn, hét sú mær Þóra, Steinn gaf meyjunni fingrgull, Ó. H. 144; hvárt sem er sveinn eða mær, n. G. l. i:—a virgin, Gefjon, hón er mær ok henni þjóna þær er meyjar andask, Edda 21; hón var mær alla æfi, 655 ix. C. 1: allit., brúðr Guðs, mær ok móðir, Mar., esp. of the Virgin Mary, Lil.; mær meyja, the maid of maids, Hdl. (begin.):—of the zodiac, Rb. (1812) 16.

mær: 2. freq. in poetry = a daughter, thus answering to mögr; Gýmis meyjar, the daughter of G., Skm. 12; mey átti hann, Rm. 36 (Bugge); hefir minn faðir heitið meyju sinni, Hkv. 1. 18; Hýmis meyjar, LS. 34; meyjar Mögþrasis, Vþm. 48; Billings mey, Hm. 96; Högna mær, Hkv.; fögr mær fíra, Vkv. 2: allit., Loka mær, the daughter of L. = Hel. Ýt.; mær ok mögr, daughter and son, Og. 9.

mær: COMPDS: meyjarmál, meyjarmundr.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛘᛅᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

acc.: accusative.

allit.: alliteration, alliterative.

A. S.: Anglo-Saxon.

begin.: beginning.

Dan.: Danish.

dat.: dative.

Engl.: English.

esp.: especially.

f.: feminine.

gen.: genitive.

Germ.: German.

gl.: glossary.

l.: line.

L.: Linnæus.

lit.: literally.

m.: masculine.

n.: neuter.

nom.: nominative.

pl.: plural.

q. v.: quod vide.

S.: Saga.

Swed.: Swedish.

Ulf.: Ulfilas.

v.: vide.

freq.: frequent, frequently.

Hel.: Heliand.

Works & Authors cited:

Alm.: Alvís-mál. (A. I.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Edda: Edda. (C. I.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Fb.: Flateyjar-bók (E. I.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Hdl.: Hyndlu-ljóð. (A. II.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

Lil.: Lilja. (A. III.)

Mar.: Maríu Saga. (F. III.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

Rb.: Rímbegla. (H. III.)

Skáld H.: Skáld Helga-rímur. (A. III.)

Skm.: Skírnis-mál. (A. I.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Vþm.: Vafþrúðnis-mál. (A. I.)

Hkv.: Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)

Ls.: Loka-senna. (A. I.)

Og.: Oddrúnar-grátr. (A. II.)

Rm.: Rígsmál. (A. II.)

Vkv.: Völundar-kviða. (A. II.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.