Kveina

Old Norse Dictionary - kveina

Meaning of Old Norse word "kveina" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

kveina: að. [Ulf. qainon = πενθειν; A. S. cwânjan; Engl. whine, wanion; Germ. weinen]:—either, kveina um e-t (mod. k. yfir e-u), to complain of a thing, or absol. to wail, mourn, lament, but not used transitively as in A. S.; er hér kveinat um eldiviðar-fæð, FmS. i. 291; görðit hón hjufra né höndum slá, né k. um sem konur aðrar, Gkv. 1. 1 (2. 11); taka nú k. um þat, er …, Al. 52, FaS. iii. 154; hón kveinaði um mjök meðan hón starfaði, Hom. 113: absol., munu þér k. ok kalla til Dróttins, Stj. 441; krytja eðr k., 370, FaS. i. 200; en þeir létu sem þeir heyrði eigi hvat er hón kveinaði, FmS. vi. 352.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᚢᛁᛁᚾᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

absol.: absolute, absolutely.

A. S.: Anglo-Saxon.

Engl.: English.

f.: feminine.

Germ.: German.

gl.: glossary.

l.: line.

m.: masculine.

mod.: modern.

S.: Saga.

Ulf.: Ulfilas.

v.: vide.

Works & Authors cited:

Al.: Alexanders Saga. (G. I.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Gkv.: Guðrúnar-kviða. (A. II.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.