Konungr

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

konungr Old Norse word can mean:

konungr

m.; since the 14th century in a contracted form kóngr, and so in the poems and ballads of that time, Lil., Ól. R., Skíða R., VölS. R., as also in the best mod. poets, Hallgrim, Eggert, cp. PasS. xxvii. 8, 9, 13, 15, Bb. 2. 15, 3. 96, 100, passim: the old vellums mostly abbreviate thus, kḡr, kḡ, kḡs; the contracted form occurs in MSS. of the 14th century or even earlier, e. g. Cod. Fris., and this is also the usual mod. pronunciation: [this word is common to all Teut. languages except Goth., where þiudans = Icel. þjóðan is used; A. S. cynig; Engl. king; O. H. G. chuninc; Germ. könig; Swed. kung and konung; Dan. konge; the word is prop. a patronymic derivative from konr, = Gr. ἀνηρ γενναιος = a man of noble extraction; the etymology Konr ungr (young Kon) given in the poem Rm. is a mere poetical fancy]:—a king; hvárki em ek k. né jarl, ok þarf ekki at göra hásæti undir mik, Nj. 176; jarl ok konungr, n. G. l. i. 44; Dyggvi var fyrstr k. kallaðr sinna ættmanna, en áðr vóru þeir dróttnar kallaðir, HkR. i. 24, passim: the saying, til frægðar skal konung hafa, meir en til langlífis, FmS. iv. 83, vii. 73; cp. fylki skal til frægðar hafa, Mkv.; mörg eru konungs eyru, HkR. i. 287; langr er konungs morgin, Sighvat: þjóð-konungr, a king of a þjóð, = Gr. βασιλευς μέγας; sæ-konungr, a sea king; her-k., a king of hosts, both used of the kings of old, whose sole kingdom was their camp or fleet, and who went out to conquer and pillage,—þat var siðr víkinga, ef konunga synir réðu fyrir herliði, at þeir vóru kallaðir konungar, FmS. i. 98; lá hann þá löngum í hernaði ok var kallaðr konungr af liðsmönnum, sem víkinga siðr var, 257; þá er Ólafr tók við liði ok skipum, þá gáfu liðsmenn honum konungs-nafn, svá sem siðvenja var til, at herkonungar þeir er í víking vóru, ef þeir vóru konungbornir, þá báru þeir konungsnafn, þótt þeir sæti hvergi at löndum, Ó. H. 16; Konungr konunga, King of kings, the Lord, 656 C. 32: also of an emperor, Nero k., king Nero, 26; Girkja-k., the king of the Greeks = the Emperor of Constantinople, FmS. passim; Karlamagnús k., king Charlemagne, etc.

konungr

B. COMPDS: Konungabók, konungafundr, Konungahella, konungahús, konungakyn, konungamóðir, konungaskipti, konungastefna, konungasætt, konungatal, Konungaæfi, konungaætt, konungsatsetr, konungsborg, konungsbréf, konungsbryggja, konungsbú, konungsbær, konungsdómr, konungsefni, konungseiðr, konungseign, konungaeigur, konungseyrendi, konungsfundr, konungsgarðr, konungsgata, konungsgipta, konungsgjöf, konungsgæfa, konungsgörsemi, konungsheiti, konungsherbergi, konungshirð, konungshús, konungshöfn, konungshöll, konungsjörð, konungskveðja, konungslauss, konungsleyfi, konungslið, konungslúðr, konungslykill, konungslægi, konungsmaðr, konungsmörk, konungsnafn, konungsnautr, konungsníðingr, konungsorð, konungsreiði, konungsréttr, konungsríki, kóngsríki, konungssetr, konungsskip, konungsskrúði, konungssmiðr, konungssómi, konungssteði, konungssveit, konungssverð, konungssýsla, konungssæti, konungstekja, konungstign, konungsumboð, konungsumboðsmaðr, konungsvald, konungsvinr, konungsvígsla, konungsþing, konungsþræll, konungsæfi.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᚢᚾᚢᚾᚴᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Norwegian - Johan Fritzner's Dictionary