Hættr

Old Norse Dictionary - hættr

Meaning of Old Norse word "hættr" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

hættr Old Norse word can mean:

hættr
1. adj. dangerous; slíkr maðr er hættastr, ef hann vill sik til þess hafa at göra þér mein, Fms. i. 199; grýttu þeir þaðan á þá, var þat miklu hættara, Eg. 581.
hættr
2. exposed to danger; hest þarf svá at búa, at ekki sé hann hættr fyrir vápnum, Sks. 403.
hættr
3. medic., hættr við dauða, dangerously ill, Jb. 406; þá er herra Rafn var mjök hættr, when R. was sinking fast, Bs. i. 784; hón lá hætt, Korm. 164, (einhættr, q. v.): in mod. times hætt is used indecl., hann, hón, liggr hætt; þeir, þær liggja hætt, he, she, they lie dangerously ill.
hættr
4. neut., e-m er hætt við e-u, to be in danger of; var Þuríði við engu meini hætt, Th. was out of danger, Ísl. ii. 340; mun Þorkatli bróður þínum við engu hætt? Gísl. 28; nú hyggr maðr sér hætt við bana, Grág. i. 497; öðrum ætlaða ek þat mundi hættara en mér, methought that would be more dangerous to others than to me, Nj. 85, 260.
hættr
2. part. of hætta, having left off, having done; eg er hættr að lesa, I have left off reading.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚼᛅᛏᛏᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

adj.
adjective.
decl.
declined.
indecl.
indeclinable.
l.
line.
m.
masculine.
medic.
medicine, medically.
mod.
modern.
q. v.
quod vide.
R.
Rimur.
v.
vide.
neut.
neuter.
part.
participle.

Works & Authors cited:

Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Jb.
Jóns-bók. (B. III.)
Korm.
Kormaks Saga. (D. II.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Th.
Theophilus. (F. III.)
➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.

Back