Gjalda

Old Norse Dictionary - gjalda

Meaning of Old Norse word "gjalda" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

gjalda Old Norse word can mean:

gjalda: pret. galt, 2nd pers. galt, mod. galzt; pl. guldu; pres, geld: pret. subj. gyldi; imperat. gjalt or gjald þú; sup. pret. goldit, goldinn; with neg. suff. gjald-attu; [Ulf. us-gildan = ἀποδιδόναι; A. S. gyldan; Engl. yield; O. H. G. geltan; old Fr. ielda; Germ. gelten; Dan. gjelde; Swed. gälla]:—to pay money, pay a fee, duty, or the like, the person in dat., the money in acc., Grág. i. 87, 408, passim, Fær. 120, FmS. iv. 346, xi. 81, Nj. 58, K. Þ. K. 162, passim:—to yield, repay, return, g. gjöf við gjöf, Hm. 42; gjaldið engum íllt móti íllu, Róm. xii. 17; sakir þær er ek á at g. Ólafi, Ó. H. 213; sögðu, at þeim var sín óhamingja miklu íllu goldin, 232; skal ek g. þeim svá útrúleik sinn, 58:—þér eigit at g. aptr (to restore) sendimenn hans manngjöldum, Eg. 575:—g. leiðangr, to yield a levy, FmS. viii. 173.

gjalda: II. metaph. to yield or yield up, deliver; þá guldu þeir Guði andir sínar, they yielded up their souls to God, BlaS. 36; gjalt mik lærifeðrum mínum, 656 B. 5; væri hann þá andaðr goldinn sínum borgar-mönnum, 10.

gjalda: β. so in the phrases, g. skynsemi við e-u, to give (yield) reason for, Skálda 205, SkS. 787, Johann. 28; g. samkvæði, to yield, give consent to, FmS. v. 70, Nj. 233; also to vote for, Grág. i. 2, 43; g. varúð, varhuga, við e-u, to be on one’s guard against, beware of, Ísl. ii. 369, FmS. ii. 166, vi. 42, Hkr. i. 50; g. e-m fjandskap, to shew ill-will towards, Ld. 134; g. öfund, LS. 12.

gjalda: 2. with gen. ellipt., the fine being understood, to pay for, suffer on account of; ok munu margir þess g., Nj. 2: njóta e-s denotes to profit, gjalda e-s to suffer on account of another; þar munuð þit mín gjalda, Vígl. 28; sú harma-bylgjan djúpa, gékk yfir þig þá galztu mín, PasS. 41. 4; svá mun ok vera, segir Njáll, ef þú geldr eigi annarra at, Nj. 147; Helga (gen.) hefir þú goldit at í þessu, FaS. i. 28; hugði, at hann mundi þess víðar koma at hann mundi njóta föður síns en gjalda, Gísl. 73; heldr geldr Leifr Þrándar en nýtr frá mér, FmS. ii. 116; geldr at nýbreytni (gen.) konungs ok þessa ens nýja siðar, i. e. it is a just punishment for the innovation of the king and the new creed, Ld. 168; konungr sagði, at hón skyldi eigi gjalda frá honum tiltækja föður síns, FmS. ix. 477: part. gjaldandi, a payer, Grág. i. 394.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᛁᛅᛚᛏᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

acc.: accusative.

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

dat.: dative.

Engl.: English.

f.: feminine.

Fr.: French in etymologies.

Germ.: German.

gl.: glossary.

imperat.: imperative.

l.: line.

m.: masculine.

mod.: modern.

n.: neuter.

neg.: negative.

O. H. G.: Old High German.

pers.: person.

pl.: plural.

pret.: preterite.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

uff.: suffix.

sup.: supine.

Swed.: Swedish.

Ulf.: Ulfilas.

v.: vide.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

s. v.: sub voce.

ellipt.: elliptical, elliptically.

gen.: genitive.

i. e.: id est.

part.: participle.

Works & Authors cited:

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Fr.: Fritzner’s Dictionary, 1867.

Fær.: Færeyinga Saga. (E. II.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

K. Þ. K.: Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

Róm.: Rómverja Saga. (E. II.)

Blas.: Blasius Saga. (F. III.)

Hkr.: Heimskringla. (E. I.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

Ls.: Loka-senna. (A. I.)

Skálda: Skálda. (H. I.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Pass.: Passiu-Sálmar.

Vígl.: Víglundar Saga. (D. V.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.