Fyrr

Old Norse Dictionary - fyrr

Meaning of Old Norse word "fyrr" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

fyrr Old Norse word can mean:

fyrr: compar. adv. sooner; FYRST, superl. first, soonest: [cp. Goth. faurþis = πρωτον, πρότερον, and faurþizei = πρίν; Engl. for-mer; Swed.-Dan. för, först; Lat. prius.]

fyrr: I. compar. sooner, before; því betr þykki mér er vér skiljum fyrr, the sooner we part the better, FaS. ii. 535; at vér bræðr myndim þetta fyrr gört hafa, Nj. 61; veitti Eirekr fyrr, Landn. 216: fyrr enn, before that, Lat. priusquam, enginn veit sína æfina fyrr en öll er (a saying); fyrr enn ek hefir eignask allan Noreg, FmS. i. 3, Nj. 5, Stj. 135, Ld. 176.

fyrr: 2. before; ekki hefi ek þar fyrr verit, er …, Eb. 224; sem engi veit fyrr gört hafa verit, K. Á. 28; svá sem fyrr sögðum vér, FmS. x. 366.

fyrr: II. superl. first; fyrst sinna kynsmanna, Ld. 162; þá sök fyrst er fyrst er fram sögð, Grág. i. 79; sá fyrst (first) er hánum var first (last) boðit, n. G. l. i. 14: first, in the beginning, foremost, opp. to síðarr or síðast, Eirekr veitti fyrst vel ok ríkmannliga en Hallsteinn síðarr, Landn. 216, v. l.; gékk Hrútr fyrst, foremost, Nj. 6; hreppsóknar-menn eru fyrst aðiljar at þessum sökum, Grág. i. 295; at eigi sé fyrst (for a while) samlendir, Ísl. ii. 386.

fyrr: β. sem fyrst, as soon as possible, Nj. 4, Eg. 602.

fyrr: 2. for that, because, as, very freq. in mod. usage, but hardly ever found in old writers; and the following passages—fyrst þín bón kemr þar til, Bárð. 171; fyrst hestunum mátti eigi við koma, Sturl. i. 19; fyrst hón er karls dóttir, FaS. i. 22—are all taken from paper MSS.; Bárð. new Ed. 20 has ‘síðan þú leggr þat til,’ and Sturl. MS. Brit. Mus. the proper word ‘er.’

fyrr: III. as imitations of Latin supradictus or praedictns are the following—á fyrr-greindum árum (jörðum), aforesaid, Vm. 44, Dipl. ii. 4; fyrr nefndr, afore-named, Stj., BS. passim, but never in old vernacular writingS. fyrr-meir, adv. ‘fore-more,’ i. e. formerly, in former times, Ísl. ii. 365, Finnb. 212, Lv. 64, H. E. i. 434.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚠᚢᚱᚱ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

adv.: adverb.

compar.: comparative.

cp.: compare.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

gl.: glossary.

Goth.: Gothic.

l.: line.

Lat.: Latin.

n.: neuter.

superl.: superlative.

Swed.: Swedish.

v.: vide.

L.: Linnæus.

opp.: opposed.

v. l.: varia lectio.

Brit. Mus.: British Museum.

freq.: frequent, frequently.

mod.: modern.

S.: Saga.

i. e.: id est.

m.: masculine.

pl.: plural.

Works & Authors cited:

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Landn.: Landnáma. (D. I.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Eb.: Eyrbyggja Saga. (D. II.)

K. Á.: Kristinn-réttr Árna biskups. (B. III.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Bárð.: Bárðar Saga. (D. V.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Dipl.: Diplomatarium. (J. I.)

Finnb.: Finnboga Saga. (D. V.)

H. E.: Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)

Lv.: Ljósvetninga Saga. (D. II.)

Vm.: Vilkins-máldagi. (J. I.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.