Fylgja

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

fylgja Old Norse word can mean:

fylgja

ð or d, [A. S. folgjan; Engl. follow; Germ. folgen; Swed. följa; Dan. fölge]:—to follow, and metaph. to back, help, side with, with dat., Dropl. 26; landvættir allar fylgðu Hafr-Birni til þings, Landn. 271, Grág. i. 46; ek man fylgja Búa bróður mínum, FmS. xi. 111; ok er úfallit at f. Þjórólfi um þetta mál, Boll. 342; fylgja málum e-s, FmS. i. 86; fylgja e-m at, to side with, take one’s part. xi. 111; man Björn þeim at f., Bjarn. 7:—also of things, láta sverðit hendi f., let it follow the hand, remain in it, Eg. 505.

fylgja

2. to lead, guide one; yðr var fylgt í kornhlöðu eina, Eg. 49; fylgja e-m á brott, Ld. 44; vilda ek at þú fylgdir mér til frænda minna, Nj. 45.

fylgja

3. to pursue a flying host, FmS. i. 45, ix. 409.

fylgja

4. a law term, fylgja konu, to elope with a woman, Grág. i. 342, 343; an offence liable to the lesser outlawry, even in the case of accompliceS.

fylgja

5. to be about one; konungr lét sveininn f. móður sinni, meðan hann var allungr, FmS. i. 14: tungl fylgir sólmerkjum, Rb. 108; meðan svörðr ok hold fylgði, Eg. 770:—to follow one as one’s mistress, FmS. xi. 160, Sturl. i. 97; cp. FmS. x. 322, Sturl. i. 94, Orkn.

fylgja

II. metaph. to follow, observe, Róm. 87; fylgja e-s ráðum, BS. i. 720; fylgja hirðsiðum, FmS. vi. 240.

fylgja

2. to follow as an encumbrance; Margrét fylgi Loptstaða-eign, D. n. i. 82; so in the saying, vandi fylgir vegsemd hverri:—to follow as a quality or the like; þat segi þér at mér fylgi engi hugr, … you say that there is no courage in me, FmS. vii. 297; svá mikill kraptr fylgði þessum mönnum, Edda (pref.); þar fylgði sætr ilmr, BS. i. 454; upphaf allra frásagna þeirra er (dat.) sannindi f., true records, FmS. xi. 412; hvat fylgir engli þeim, what is the quality of this angel? Nj. 157.

fylgja

3. to belong to; himin ok jörð ok alla hluti sem þeim f., Edda (pref.); nú fylgir skógr landi, a forest belongs to the land, Grág. i. 200; segl ok reiða er fylgðu skipinu, Hkr. i. 277; aðrar eignir þær er þar f., Ld. 96; sök þá er tylptar-kviðr á at fylgja, a case that falls under the verdict of twelve, Grág. i. 41.

fylgja

4. causal, to let a thing follow, to add; þat lét hann f., at …, he added, that …, FmS. vii. 227; þar lét hann ok f. grávöru mikla, Eg. 69; hann lét þat f. boði, Fb. ii. 187; þat fylgði ok þeirri sögn, 184.

fylgja

5. fylgja (sér) at e-u, to work hard, push on with one’s work (cp. fylgi, at-fylgi), BS. i. 793; fylgja e-u at, to pursue, press on with a thing, Ó. H. 41.

fylgja

6. with acc., but only as a Latinism in translation, H. E. i. 514.

fylgja

III. reflex. to follow one another, metaph. to side with one another, hang together; hann bað sína menn fylgjask vel, he bade them hold well together, Eg. 288; þeir fylgðusk at hverju máli, Nj. 72: in a pasS. sense rare and unclasS., SkS. 347.

fylgja

IV. part. fylgendr, pl. followers, BS. i. 705, Barl. 53.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚠᚢᛚᚴᛁᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Similar entries:

• Fylgja (I)