Fljóta

Old Norse Dictionary - fljóta

Meaning of Old Norse word "fljóta" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

fljóta Old Norse word can mean:

fljóta: pret. flaut, 2nd pers. flauzt; flautt scarcely occurs, pl. flutu; pres. flýt, pl. fljótum, pret. subj. flyti; part. flotinn; sup. flotið: [A. S. fleôtan; Engl. float; O. H. G. fliozan; Germ. fliessen; Dan. flyde; Swed. flyta]

fljóta: 1. to float on the water; sá þar fljóta langskip tjaldat, Eg. 88; þar sem þat flaut í höfninni, 359; láta þeir f. skipit, FmS. x. 347; par sá þeir f. fyrir skip Þorvalds, Korm. 234; hverir láta fljóta fley við bakka, Hkv. 2. 4; flýtr meðan lifir en sökkr þegar dautt er, Rb. 352: in the saying, flýtr meðan ekki sökkr, a phrase answering to the Engl. sink or swim; fugla er f. á vatni, fowls that swim, Grág. ii. 346; þá flýtr hann til lands, floats ashore, SkS. 94; séðú hve flotinn flýtr, Skálda 163.

fljóta: β. metaph. to float about, spread, of news, BS. ii. 143; láta orð f., Mar. 14; þat hefir flotið um þrjá bæi eðr fjóra, n. G. l. i. 141, Hom. 45.

fljóta: γ. reflex., láta fljótask, to drift, SkS. 133.

fljóta: 2. to run, stream, of running waier; svá sem rennandi vötn f. at ýmissum uppsprettum, FmS. ii. 89: to form a pool, vötnin flutu fjórtán álna djúp, Stj. 58; með fljótandum tárum, with gushing tears, Mar.

fljóta: β. intranS. to be flooded; flaut hann allr í tárum, he was in floods of tears, FmS. x. 24; flutu í vatni augun klár, PasS. 2. 11; flaut í blóði gólf allt, the floor was flooded with blood, Eg. 217; jörðin flaut af hunangi, Stj. 453; ketillinn flýtr með feiti, BS. ii. 135; flaut allt land af mönnum, FmS. viii. 400.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚠᛚᛁᚢᛏᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

Germ.: German.

gl.: glossary.

l.: line.

m.: masculine.

n.: neuter.

O. H. G.: Old High German.

part.: participle.

pers.: person.

pl.: plural.

pres.: present.

pret.: preterite.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

sup.: supine.

Swed.: Swedish.

f.: feminine.

v.: vide.

L.: Linnæus.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

reflex.: retlexive.

intrans.: intransitive.

trans.: transitive.

Works & Authors cited:

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Hkv.: Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)

Korm.: Kormaks Saga. (D. II.)

Rb.: Rímbegla. (H. III.)

Skálda: Skálda. (H. I.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

Mar.: Maríu Saga. (F. III.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Pass.: Passiu-Sálmar.

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.