Fela

Old Norse Dictionary - fela

Meaning of Old Norse word "fela" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

fela Old Norse word can mean:

fela
pret. fal, 2nd pers. falt, pl. fálu; pres. fel; pret. subj. fæli; part. fólginn: in mod. usage, pret. faldi, part. falinn, and sup. falið, with weak declension, if in the sense to hide; but fól, pl. fólu, part. fólginn, if in the sense to commend; thus, undir trjánum sig faldi, PasS. 33. 6; einn fyrir engum faldist, 33. 7; but, þá Frelsarinn í Föðurs hönd fól nú blessaðr sína önd, 45. 1; fól and falinn, however, never occur in old MSS.:—[Ulf. filhan = κρύπτειν, θάπτειν; Hel. bi-felhan; O. H. G. felahan; Germ. be-fehlen and emp-fehlen; Lat. se-pēlio contains the same root, properly meaning to hide, shut up: cp. Engl. bury, which really means to hide.]
fela
I. to hide, conceal; allt veit ek Óðin, hvar þú auga falt, Vsp. 22; þú falt fé þitt í svá mikilli þoku, Band. 12; hrís-kjarrit þat er Vaði risi fal sverðit, Þiðr. 69, Gm. 37; fálu þeir gullit í Rín, Edda 76; tóku likit ok fálu þar, Ó. H. 225 (fólu, Hkr. ii. 380, wrongly); ek mun fela yðr her í gamma mínum, FmS. i. 9: barnit var fólgit, FS. 60, Gullþ. 26; fel sverð þitt, sheathe thy sword, FmS. xi. 348; felðu (= fel þú) sverð þitt í umgörð, 656 C. 4; þær austr ok vestr enda fálu, Hkv. 1. 2; fólgit, hidden, preserved, Vsp. 31; fólginn, hid, Þkv. 7, 8; örlög fólgin e-m, fate hidden, in store for one, Vsp. 36, Akv. 16; fólginn endi lífs, poët. the hidden thrum of life, i. e. death, Ýt. 17.
fela
β. to bury, Ýt. 24; liggja fulginn, to lie buried (in a cairn), on a Runic stone, Rath 178.
fela
2. metaph., hefir þú fólgit nafn hennar í vísu þessi, Eg. 325; fólgit í rúnum, Edda 47; yrkja fólgit, to use obscure phrases (in poetry), 110.
fela
3. impers., fal þá sýn (acc.) milli þeirra, they lost sight of one another, with the notion of a hill or object coming between, Ó. H. 182; þegar er sýn fal í milli þeirra Egils, Eg. 545.
fela
4. the phrase, fela e-n á brott (= in mod. usage koma e-m fyrir), to put one out (for alimentation), of one sick or old, a child, etc., Grág. i. 155; or, fela e-n inni, id.; sá bóandi er hann felr sik inni, the husbandman with whom he boards and lodges, 158; ef sá maðr andask er fólginn var inni, 155: of cattle, to put out to keep, nú felr maðr búfé inni at manni at fúlgu-mála réttum, n. G. l. i. 25; hence fúlga, q. v. = meðgjöf.
fela
II. to give into one’s keeping, entrust; hann fal Óðni allan þann val, he gave all the slain to Odin, FaS. i. 454; mey frumunga fal hann (entrusted to) megi Gjúka, Skv. 3. 4: to invest, auð hefi ek minn ílla fólginn, FmS. vii. 49 (in a verse).
fela
β. in the phrase, fela e-m e-t á hendi (mod. á hendr); þér fel ek á hendi, Skarphéðinn, at hefna bróður þíns, Nj. 154; fal hón sik ok allt sitt föruneyti á hendr lifanda Guði, FmS. i. 226; Kristi á hendi fólgin, 655 xxiii; fel’k þér á hendi ábyrgð hans at öllu, Grág. i. 245; fálu sik ok sálur sínar Guði Almáttkum á hendi, BS. i. 139; at Jón Loptsson fæli Petri postula á hendi þá hjörð … en Jesus Kristr fal sína hjörð á hendr Föður sínum, 145; fela undir e-m, to put under one’s charge; er und einum mér öll um fólgin hodd Niflunga, i. e. all the hoard of Niflung is kept by me only, Akv. 26; fela ván sína alla undir Guði, 686 B. 2; mun hér öll vár vinátta undir felask, all our friendship will depend upon this, Eb. 130: a law term, skulu þeir fela undir eið sinn, they shall avouch it on their oath, Grág. i. 9; fela undir þegnskap sinn, to vouch upon one’s honour; þó rangt sé undir þegnskap fólgit, 33.
fela
III. reflex. to hide oneself; ek mun felask, FS. 48: hann falsk í Kröflu-helli, Landn. 183; mörg leyni þau er felask mátti í, FmS. x. 218; í skógi þar er þeir höfðu fólgizk, Ó. H. 152; en fálusk at degi, id.; felask í faðmi e-m, to be shut in one’s arms, Hkv. 2. 27.
fela
2. felask á hendi e-m, to put oneself in another’s hands, enter his service; Kolskeggr falsk á hendi Sveini Dana-konungi, Nj. 121.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚠᛁᛚᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

cp.
compare.
Engl.
English.
f.
feminine.
Germ.
German.
gl.
glossary.
Hel.
Heliand.
l.
line.
Lat.
Latin.
m.
masculine.
mod.
modern.
O. H. G.
Old High German.
part.
participle.
pers.
person.
pl.
plural.
pres.
present.
pret.
preterite.
S.
Saga.
subj.
subjunctive.
sup.
supine.
Ulf.
Ulfilas.
i. e.
id est.
poët.
poetically.
v.
vide.
þ.
þáttr.
metaph.
metaphorical, metaphorically.
acc.
accusative.
impers.
impersonal.
etc.
et cetera.
id.
idem, referring to the passage quoted or to the translation
L.
Linnæus.
q. v.
quod vide.
n.
neuter.
reflex.
retlexive.

Works & Authors cited:

Pass.
Passiu-Sálmar.
Akv.
Atla-kviða. (A. II.)
Band.
Banda-manna Saga. (D. II.)
Edda
Edda. (C. I.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Gm.
Grímnis-mál. (A. I.)
Gullþ.
Gull-Þóris Saga. (D. II.)
Hkr.
Heimskringla. (E. I.)
Hkv.
Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)
Ó. H.
Ólafs Saga Helga. (E. I.)
Vsp.
Völuspá. (A. I.)
Þiðr.
Þiðreks Saga. (G. I.)
Þkv.
Þryms-kviða. (A. I.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Skv.
Sigurðar-kviða. (A. II.)
Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Eb.
Eyrbyggja Saga. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.

Back