Biðja

Old Norse Dictionary - biðja

Meaning of Old Norse word "biðja" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

biðja Old Norse word can mean:

biðja: bað, báðu, beðit; pres. bið; imperat. bið and biddu; poët. forms with suff. neg. 1st pers. pres. biðkat ek, Gísl. (in a verse): [Ulf. bidian = αιτειν, ερωταν; A. S. biddian; Old Engl. bid, bede (in bedes-man), and ‘to bid one’s beads;’ Germ. bitten, beten; cp. Lat. petere]:—to beg; with gen. of the thing, dat. of the person; or in old writers with infin. without the particle ‘at;’ or ‘at’ with a subj.:

biðja: α. with infin., Jarl bað þá drepa hann, … bað hann gefa Hallfreði grið, FmS. iii. 25; hann bað alla bíða, Nj. 196; bað þá heila hittast, Eg. 22, FmS. vii. 351; Skapti bað Gizur (acc.) sitja, Nj. 226; Flosi bað alla menn koma, Nj. 196, Hdl. 2; inn bið þú hann ganga, Skm. 16, LS. 16; b. e-n vera heilan, valere jubere, Gm. 3, Hkv. 1, 2: still so in the Ór. 65 (biðr ek Ólaf bjarga mér) of the end of the 14th century; mod. usage prefers to add the ‘at,’ yet Hallgrímr uses both, e. g. hann bað Pétr með hryggri lund, hjá sér vaka um eina stund, PasS. 4. 6; but, Guð bið eg nú að gefa mér náð, id.

biðja: β. with ‘at’ and a subj., b. viljum vér þik, at þú sér, Nj. 226, Jb. 17: without ‘at,’ PasS. 6. 13, 3. 12.

biðja: γ. with gen., b. matar, Grág. i. 261; er þér þess ekki biðjanda. Eg. 423; b. liðs, liðveizlu, föruneytis, brautargengis, Nj. 226, 223, Ísl. ii. 322; bænar, FmS. iv. 12; b. e-m lífs, griða, góðs, böls, to beg for the life … of one, Háv. 39, FmS. iii. 25, Edda 38, Hm. 127; b. fyrir e-m, to beg, pray for one, Nj. 55; b. e-n til e-s, to request one to do a thing, Grág. i. 450, FmS. v. 34: spec. to court (a lady), propose, with gen. as object of the thing and person here coincide, b. konu, b. sér konu, Eg. 5, Nj. 2, Rm. 37.

biðja: 2. to pray (to God), absol., hann bað á þessa lund, BlaS. 41; b. til Guðs, SkS. 308, FmS. iii. 48; b. bæn sinni (dat.), to pray one’s prayer, 655 xvi, Hom. 114; b. bæn sína, id., BlaS. 50.

biðja: β. reflex., biðjask fyrir, to say one’s prayers, Nj. 196; er svá baðst fyrir at krossi, Landn. 45, 623. 34, Orkn. 51; biðjast undan, to excuse oneself, beg pardon, FmS. vii. 351: the reflex. may resume the infin. sign ‘at,’ and even an active may do so, if used as a substitute for a reflex., e. g. biðr Þórólfr at fara norðr á Hálogaland, Th. asked for furlough to go to H., Eg. 35.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛒᛁᚦᛁᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

cp.: compare.

dat.: dative.

Engl.: English.

f.: feminine.

gen.: genitive.

Germ.: German.

gl.: glossary.

imperat.: imperative.

infin.: infinitive.

l.: line.

Lat.: Latin.

m.: masculine.

n.: neuter.

neg.: negative.

pers.: person.

poët.: poetically.

pres.: present.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

uff.: suffix.

Ulf.: Ulfilas.

acc.: accusative.

e. g.: exempli gratia.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

mod.: modern.

v.: vide.

spec.: specially.

s. v.: sub voce.

absol.: absolute, absolutely.

reflex.: retlexive.

Works & Authors cited:

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Gm.: Grímnis-mál. (A. I.)

Hdl.: Hyndlu-ljóð. (A. II.)

Hkv.: Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)

Ls.: Loka-senna. (A. I.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Ór.: Ólafs-ríma. (A. III)

Pass.: Passiu-Sálmar.

Skm.: Skírnis-mál. (A. I.)

Jb.: Jóns-bók. (B. III.)

Edda: Edda. (C. I.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Háv.: Hávarðar Saga. (D. II.)

Hm.: Hává-mál. (A. I.)

Rm.: Rígsmál. (A. II.)

Blas.: Blasius Saga. (F. III.)

Hom.: Homiliu-bók. (F. II.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

Landn.: Landnáma. (D. I.)

Orkn.: Orkneyinga Saga. (E. II.)

Th.: Theophilus. (F. III.)

➞ See all works cited in the dictionary

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages descending from Old Norse.