Ærsl
Old Norse Dictionary - ærslMeaning of Old Norse word "ærsl" in English.
As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:
- ærsl
- n. pl. frenzy, madness; taka ærsl, to take a mad fit, run mad, Landn. 118; tók hann ærsl ok dó litlu síðarr, Ld. 54; hver ærsl eggja þik, konungr. Al. 77: at hann görði þat eigi í ærslum, in fits of madness, Sks. 707; hann unni henni svá með ærslum, at ríki sitt fyrir-lét hann, Hkr. i. 102: stormr mikill með ærslum, a violent gale. Fms. x. 135. ærsla-fullr, adj. raging, railing, Stj. ærsla-læti, n. pl. ravings, Fas. iii. 499. ærsla-sótt, f. madness, n. G. l. i. 383.
Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛅᚱᛋᛚ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements
Abbreviations used:
- adj.
- adjective.
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
Works & Authors cited:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)