Æpa

Old Norse Dictionary - æpa

Meaning of Old Norse word "æpa" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

æpa
i. e. œpa, t or ð, [óp; Ulf. wopjan; A. S. wepan; Engl. weep, etc.], to cry, scream, shout; Skamkell æpti upp, Nj. 82; bónda-múgrinn æpti ok kallaði, at þeir vildi hann til konungs taka, FmS. i. 21; þá œpta þeir miklu hærra ok kváðusk, SkS. 653 B; æpa at e-m, Eg. 189; æpa her-óp, sigr-óp, 80, FmS. viii. 142, Sturl. iii. 178: to cry, barnið efði (i. e. æpði) á leið fram, BS. i. 342; úlfi hæra hygg ek þik æpa munu, ef þú hlýtr af hamri högg, Hbl. 47.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛅᛒᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.
Anglo-Saxon.
Engl.
English.
etc.
et cetera.
f.
feminine.
gl.
glossary.
i. e.
id est.
l.
line.
S.
Saga.
Ulf.
Ulfilas.

Works & Authors cited:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Hbl.
Harbarðs-ljóð. (A. I.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Sturl.
Sturlunga Saga. (D. I.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back