Vél

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

vél Old Norse word can mean:

vél

1. and véli, n. [Gr. οὐρά; Lat. ad-ūl-ari, Bugge], the tail of a bird; kom sverðit á vélit, Fas. i. 488, freq. in mod. usage.

vél

2. and væl, f., both forms are used in vellums, but are difficult to distinguish, e and ę (e, æ) being often written alike; él vélum rhyme in a verse of Hallfred:—an artifice, craft, device; við vélar, with artifice, contrivance, Hým. 21; með list eðr vél, Sks. 82; með list ok væl, Edda i. 110; hann hafði vælar til allra hluta, 104; görva vélar til e-s, Hým. 6; hann vissi sér engrar vælar ván, Fms. ii. 202, v. l.; gefa svá sigr sem Óðinn gaf með vjælum (sic) en engu valdi, 154: hverja væl sem Þórir görir honum, i. 189; þeir skyldu freista nokkvorra væla, Edda i. 220.

vél

2. an engine, machine; göra vél, Vkv. 20; væl til at taka fiska með, an engine to catch fish, i. e. a net, Edda i. 182; þeirri vél er menn kalla veðr. the engine that is called a battering-ram, Sks. 89 new Ed.; til þessar vélar, 88; víg-vél.

vél

II. a wile, device, trick; draga vél at e-m, Skv. 1. 33, Nj. 17; beita e-n vélum, 40; allar þær vęlar, Og. 18; Kristr görir eigi vél, ok eigi verðr hann véltr er á hann trúir, Blas. 46; hefir hann á hverjum manni vélar lengi haft, Lv. 44; ef maðr feldr sér til vélar við konu eða ferr í kvenklæði, ok varðar þat fjörbaugs-garð, Grág. i. 338.

vél

2. plur. frauds, tricks; fullr lygi ok væla, 656 C. 14; skaltú neita Djöfli ok öllum hans verkum ok vælum, Fms. i. 300; Djöfulsins vælum, Post. (Uuger) 92.

vél

COMPDS: vélaboð, vélakaup, vélalauss, vélasókn, vélaverk.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᛁᛚ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements