Snara

Old Norse Dictionary - snara

Meaning of Old Norse word "snara" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

snara Old Norse word can mean:

snara
að, [Engl. to snare], to turn quickly, twist, wring; hann snaraði skjöldinn, Nj. 43, 262, Valla l. 213; hann snarar (wrings) af honum höfuðit, Finnb. 228; Bárðr snaraði glóvana sundr milli handa sér, FmS. ii. 148; strengr var snaraðr at fótum þeim. i. 179; hann snaraði, svá at fætr vissu upp, Eg. 508; Hrappr tekr báðum höndum um fal spjótsins, ok snarar af út, Ld. 98; snaraði hann hárit um hönd sér, Landn. 152; snaraði hann at sér klæði, FmS. iii. 77; snaraði Þorkell höttinn at höfði honum, Landn. 146; snaraðr ok snúinn, wrung and twisted, BS. i. 560: to translate a book, snara bók upp í Norrænu, Stj. 1, 40; hér byrjar sögu OÓlafs konungs er Bergr ábóti snaraði, H. E. i. 591.
snara
2. to throw, fling; hann snaraði hallinum ok broddinum, FmS. iii. 193; þá var snarat út ór hólnum einum krókstaf, 176; snaraða ek síðan í lopt upp, Pr. 411; snarandi í lopt upp, of water, bubbling up. Mar.
snara
3. [A. S. snyrian], to make a quick turn, step out quick; hón snarar þegar inn hjá honum, Nj. 153; þeir snara þegar á þingit, FmS. xi. 85; eitt skip snarar fram hjá hólminum, Mar.; hann snaraði þá inn í stofuna, FmS. vi. 33; þessi maðr snaraði fram fyrir konung, 66.
snara
II. reflex. to turn oneself quickly; nema þar snarisk stærri menn í bragð, FmS. vi. 254; hann snarask (= snarar) fram hjá þeim, Háv. 52; Skjálgr snarask þá út ór stofunni, FmS. iv. 263; snörumk ór sem skjótask, ok göngum til skripta, Hom. 71; snaraðisk öxin ofan á herðarnar, the axe rebounded, FmS. vii. 325; þau vötn er snarask í lopt upp, that bubble up or gush into the air, Rb. 354.
snara
2. snarask í karlföt, to dress in man’s clothes, Ld. 276.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᚾᛅᚱᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Similar entries:

Abbreviations used:

Engl.
English.
gl.
glossary.
l.
line.
L.
Linnæus.
m.
masculine.
n.
neuter.
A. S.
Anglo-Saxon.
S.
Saga.
reflex.
retlexive.
v.
vide.

Works & Authors cited:

Bs.
Biskupa Sögur. (D. III.)
Eg.
Egils Saga. (D. II.)
Finnb.
Finnboga Saga. (D. V.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
H. E.
Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
Nj.
Njála. (D. II.)
Stj.
Stjórn. (F. I.)
Valla L.
Valla Ljóts Saga. (D. II.)
Mar.
Maríu Saga. (F. III.)
Háv.
Hávarðar Saga. (D. II.)
Hom.
Homiliu-bók. (F. II.)
Rb.
Rímbegla. (H. III.)
➞ See all works cited in the dictionary

Back