Slíta

Old Norse Dictionary - slíta

Meaning of Old Norse word "slíta" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

slíta Old Norse word can mean:

slíta: slít; pret. sleit, sleizt, sleit. pl. slitu; subj. slíti; imperat. slít, slíttu; part. slitinn: [A. S. slîtan; Engl. slit; Dan. slide]:—to slit, break, of a string, rope (rífa, of cloth); snara er slitin, 623. 36; slíta þráðu, reip, bönd. Sól. 37, Stor. 7; S. í sundr svá mjótt band, Edda 20; þeir sýndu honum silki-bandið ok báðu hann slíta, id.; þær fá nú varla svá títt spunnit örlaga-þráð sem ein slíta, Al. 141; hann tók Mistiltein ok sleit upp, Edda 37; sleit hann af sér slæðurnar, FmS. vii. 149; Steinarr vildi S. hann af sér, threw him off, Eg. 747; sleit hann undan veðr, the gale drove him out of his course, Landn. (Hb.) 27.

slíta: 2. metaph. to break, break off; slíta skipan, Al. 109; S. þing, to break off a meeting, dissolve, FmS. i. 34, vi. 193 (þinginu v. l.); S. félag, Gísl. 13; S. samnað, to disperse, FmS. ix. 369; þá var niðr slegit ok slitið samhald þat, vi. 286; ef þó væri baði þing áðr slitin, divided, Grág. i. 116; slíta sáttir. Am. 67; S. málstefnunni, Ó. H. 33.

slíta: β. with dat. to break with a thing, i. e. break it up, dissolve; munu þér slitið fá flokki Bagla, FmS. ix. 267; slíta þingi, to dissolve a þing altogether, Grág. i. 116; áðr þinginu sé slitið, before it be dissolved, FmS. i. 34, Hrafn. 19; var slitið veizlunni, Ld. 32; slitu þeir handlaginu, Ölk. 36; S. tali, Ld. 320; S. gildinu, Eg. 23; S. bardaganum, FmS. xi. 96; slíta búi, n. G. l. i. 201; S. svefni, Helr. 9.

slíta: II. to rend, tear; brynja haus var slitin til únýts, FmS. i. 173; sár hef ek sextan, slitna bryniu, FaS. i. 427 (in a verse): to tear like a wild beast, Vsp. 45; slítr nái nefför, 50; hrafnar slitu sjónir ór höfði þeim, Sól. 67; ef dýr eða foglar S. hræ manna, Eg. 580; jarl lét S. hold hans með ullar-kömbum, BlaS. 44: S. sundr, to break asunder; þat mun satt, es vér slitum í sundr lögin, at vér monom slíta ok friðinn, Íb. 12; klæði sundr slitin, torn asunder, Grett. 115; ísar með sundr slitnum vökum, SkS. 175 B; hendr með sundr slitnum fingrmn, with separated fingers, i. e. not webbed, 169.

slíta: 2. to tear and wear out, of clothes; hann mun eigi mörgum skyrtunum slíta, he will not wear out many shirts, not live long, Þorst. hv. 53; slitnir skór, worn-out shoes, Ísl. ii. 80; slitinn sekkr, Stj. 366; dúkr slitinn, Pm. 62; bjórr slitinn, 108; Ingjaldr svarar, ek hefi vánd klæði, ok hryggir mik eigi þó ek slíta þeim ekki görr, I have bad clothes, and care not whether I wear them out or not, i. e. I am an old man, and care not for my life, Gísl. 50; S. barns-skónum, see skór; slitinn skrúði, Dipl. v. 18; slitið klæði, Vm. 21; með slitnum hökli.

slíta: III. metaph., slíta ór e-u, to decide; hann kvað lögmann ór þessu S. skyldu, Nj. 237; en konungr slítr eigi ór því svá brátt, Fbr. 119 (ór-slit): berr hann upp þetta mál við þá, þeir slíta þat ór, at …, Róm. 321.

slíta: IV. imperS. one breaks off a thing, i. e. it is torn off, from its moorings or fastenings; sleit af honum mann á báti, Landn. 28; ef fjósir (acc.) slítr út fyrir honum eða bein, ok rekr á annars manns fjöru, Grág. ii. 360; um allt þat er fémætt slítr út af hval … ef urgur eru í þjósum þeim er út slítr, Jb. 320.

slíta: 2. to be cut short, end; munu því allir verða fegnir várir menn, at slíti þessa þrásetu, that it shall come to an end, FmS. viii. 441; with dat., slítr þar tali þeirra, FmS. xi. 112; slítr þar hjali, 47; sleit Fróða frið, Hkv. i. 13; borgir ok kastalar ok þorp, svá at hvergi slítr, in an unbroken line, FmS. vii. 94; at slitið væri friðinum milli Norðmanna ok Dana, Hkr. iii. 176: þar til er ór slítr með mönnum, till it comes to an end, Nj. 105; hann vill fylgja þér, þar til er ór slítr með ykkr Hrafnkatli, Hrafn. 19.

slíta: V. reflex., slítask, to tear oneself loose; slítask or höndum e-m, SkS. 598; Þórólfr sleitzk ór þessi þröngu brott, FmS. viii. 249: part., klukka slitin af ryði, Ísl. ii. 459.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛚᛁᛏᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Dan.: Danish.

Engl.: English.

gl.: glossary.

id.: idem, referring to the passage quoted or to the translation

imperat.: imperative.

l.: line.

n.: neuter.

part.: participle.

pl.: plural.

pret.: preterite.

S.: Saga.

subj.: subjunctive.

m.: masculine.

metaph.: metaphorical, metaphorically.

v.: vide.

v. l.: varia lectio.

dat.: dative.

i. e.: id est.

L.: Linnæus.

acc.: accusative.

impers.: impersonal.

pers.: person.

reflex.: retlexive.

Works & Authors cited:

Al.: Alexanders Saga. (G. I.)

Edda: Edda. (C. I.)

Eg.: Egils Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Hb.: Hauks-bók. (H. IV.)

Landn.: Landnáma. (D. I.)

Sól.: Sólarljóð. (A. III.)

Stor.: Sona-torrek. (A. III.)

Am.: Atla-mál. (A. II.)

Gísl.: Gísla Saga. (D. II.)

Grág.: Grágás. (B. I.)

Ó. H.: Ólafs Saga Helga. (E. I.)

Helr.: Helreið Brynhildar. (A. II.)

Hrafn.: Hrafnkels Saga. (D. II.)

Ld.: Laxdæla Saga. (D. II.)

N. G. L.: Norges Gamle Love. (B. II.)

Ölk.: Ölkofra-þáttr. (D. II.)

Blas.: Blasius Saga. (F. III.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Grett.: Grettis Saga. (D. II.)

Íb.: Íslendinga-bók. (D. I.)

Sks.: Konungs Skugg-sjá. (H. II.)

Vsp.: Völuspá. (A. I.)

Dipl.: Diplomatarium. (J. I.)

Pm.: Pétrs-máldagi. (J. I.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Vm.: Vilkins-máldagi. (J. I.)

Þorst. hv.: Þorsteins-þáttr hvíta. (D. II.)

Fbr.: Fóstbræðra Saga. (D. II.)

Nj.: Njála. (D. II.)

Róm.: Rómverja Saga. (E. II.)

Jb.: Jóns-bók. (B. III.)

Hkr.: Heimskringla. (E. I.)

Hkv.: Helga-kviða Hundingsbana. (A. II.)

➞ See all works cited in the dictionary