Sía

Old Norse Dictionary - sía

Meaning of Old Norse word "sía" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

sía: u, f. any glowing substance, esp. the molten metal in a furnace; sem síor flygi ór afli, Fas. i. 371; en þá er drómundrinn tók at loga, sá þeir svá sem logandi síor (thus, not sjór) hlypi í sjóinn, Orkn. 368; gneistum ok síum, Edda 4; síur ok gneista, 5; sólarinnar … er goðin höfðu skapat af þeirri síu er flaug ór Muspells-heimi, 7, járn-sía; þá tók Geirröðr með töng járnsíu glóandi … ok færir á lopt síuna, 61, Fms. vi. (in a verse); sem eðr lék utan ok innan sem ein sía, Bs. ii. 9.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᛋᛁᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Similar entries:

Sía (I)

Abbreviations used:

esp.: especially.

f.: feminine.

n.: neuter.

Works & Authors cited:

Bs.: Biskupa Sögur. (D. III.)

Edda: Edda. (C. I.)

Fas.: Fornaldar Sögur. (C. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Orkn.: Orkneyinga Saga. (E. II.)

➞ See all works cited in the dictionary