Öðlask

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

öðlask (ǫðlask)

dep. að, i. e. øðlask, spelt æðlask, Post. (Unger) 215; [öðli, óðal; Cumbrian to addle or eddle = to gain]:—to win, gain as property, prop. of inheritance (óðal); þá öðlaðisk ok þá eiga gat, Rm. 42; ef þú vill öðlask ástir mínar, Þkv. 29; alls vér megum ríki öðlask með þeirra trausti, Fms. vi. 18; þar fyrir muntu öðlask eilífa sælu, Fb. i. 117; þeir skulu eigi öðlask himinríki, Barl. 42; very freq. in mod. usage, esp. in eccl. use, n. T., Vídal.; (in Eb. 7 new Ed., hann vildi eigi öðlask við frændr sína, the reading ‘áhlýðask’ is to be preferred); hann mun öðlask ríki þat er hann er til borinn, Fms. i. 77; ef vér megum öðlask þat barn, ii. 176; at hann öðlisk at taka eilíft líf, Hom. 5; biskup várn, hann skal oss þjónostu veita, en vér skolum hana svá öðrlask (sic), at vér skolum göra tíund alla ok fulla, n. G. l. i. 6; ok öðlask með því hálfa mörk silfrs konungi til handa, ii. 111: hann öðlaðisk fegrð ok grænleik Paradisar, Orkn. 172; ok öðlisk með því þá sekt er við liggr at lögum ok ekki framarr, n. G. l. ii. 254; í hverri er þessi orð öðlask at heyra, Sks. 173 new Ed.

Orthography: The Cleasby & Vigfusson book used letter ö to represent the original Old Norse vowel ǫ. Therefore, öðlask may be more accurately written as ǫðlask.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚢᚦᛚᛅᛋᚴ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements