Klífa

Old Norse Dictionary - klífa

Meaning of Old Norse word "klífa" in English.

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

klífa: pres. klíf, pret. kleif, pl. klifu; [A. S. clîfian; Engl. cleave to; Dutch kleven; Germ. kleben]:—to climb; Jónathan kleif ekki síðr með höndum en fótum um einstigit, Stj. 452; konungr kleif upp í einn bakka, FmS. viii. 75; en sumir klifu svá bratta brekku, 401; þá kom jarl at hlaupandi ok kleif upp yfir köstinn ok þaðan upp yfir húsin, ix. 225; svá at hann mátti klífa upp í virkit af skildinum, Sturl. ii. 33; ok kleif einn í höku mér, Dropl. 22; því er kænlegra at k. skemra, ok falla lægra, Al. 145; þeim er áðr höfðu klifit, Hkr. i. 290; klífa á kjöl, Sturl. ii. 224 (in a verse).

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚴᛚᛁᚠᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Abbreviations used:

A. S.: Anglo-Saxon.

Engl.: English.

Germ.: German.

gl.: glossary.

l.: line.

m.: masculine.

pl.: plural.

pres.: present.

pret.: preterite.

S.: Saga.

Works & Authors cited:

Al.: Alexanders Saga. (G. I.)

Dropl.: Droplaugar-sona Saga. (D. II.)

Fms.: Fornmanna Sögur. (E. I.)

Hkr.: Heimskringla. (E. I.)

Stj.: Stjórn. (F. I.)

Sturl.: Sturlunga Saga. (D. I.)

➞ See all works cited in the dictionary