Hví

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

hví Old Norse word can mean:

hví

prop. a dat. of an old and partly obsolete pron. hvat, [see hvat and hverr]:—Lat. cui, for what:

hví

I. interrog., þá var séð yfir hví stafrinn hafði búit, 655 iii. 2; kviðr berr hví hann orkar, of what it is capable, Grág. i. 252; at hví neyt sé, w hat it is good for, ii. 260; þá spurði Hallr hví þat sætti, H. asked what was the matter, FmS. ii. 193; hví sætir hark þetta ok hlaup? Ó. H. 109; fyrir hví, wherefore? (in vulgar Engl. still, for why?), fyrir hví biðr þú eigi lækningar? 222; spurði hann fyrir hví þeir væri þar? Eg. 375, Eluc. 4: with compar., hví verri, how much the worse, quanta pejor; skulu búar telja hví hann var þá verri at hafa er hann var sjúkr en þá er hann tók vistina, Grág. i. 155, 475.

hví

II. indef. any; Guð mun við hví (= hverju) faðerni ganga, er hann játar oss í skirninni, 655 i. 2.

hví

B. Adverb interrog., prop. ellipt. [cp. Goth. du hwe = διατί; A. S. hwi; Engl. why; Germ. wie]:—why? (see fyrir hví above); hví freistið mín? Vsp. 22; hví þú einn sitr? Skm. 3; hví sitið? Gk. 2; hví þá, why then? Vþm. 9, LS. 47 is dubious; hví þykkir dóttur minni svá íllt vestr þar? Nj. 11; hví skal eigi þegar drepa hann? Eg. 414; eigi veit ek hví þú gengr með slíku máli, 523; mun ek ákveðit gera hví þannig er til skipt, Ísl. ii. 346: hví-ligr, adj. (q. v.), FmS. x. 107: hví-likr, adj. = Lat. qualis, (q. v.)

hví

2. with subj.; hví um segjak þér? Skm. 4; hví þú vitir? Vþm. 42; hví sé drengr at feigri? Km. 22.

hví

3. = hve, instrumental, Skm. 17, (q. v.).

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚼᚢᛁ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Similar entries:

• Hví (I)