Hrína

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

hrína Old Norse word can mean:

hrína

pres. hrín; pret. hrein, pl. hrinu; part. hrinið:—

hrína

A. To squeal like swine; stundum jarmaði hann sem geit eðr hrein sem svín, Greg. 50, FaS. iii. 148; hani, krummi, hundr, svín … | galar, krunkar, geltir, hrín, a ditty, passim.

hrína

β. of an animal in heat; þá hljóp merr at hestinum ok hrein við, Edda 26; hrein hænan við hananum, FS. 156.

hrína

B. [A. S. hrînan = tangere], to cleave to, stick; það hrín ekki á, it will not stick, e. g. of throwing water on a duck’s back; það hrín ekki á svörtu, i. e. black (spots) on black will not be seen.

hrína

2. metaph. to take effect, hurt, esp. of curses or imprecations; mjök þykir þetta atkvæði á hafa hrinit, Ld. 154; ella mun ek mæla þat orð er alla æfi mun uppi vera í knérunni yðrum, ok mun á hrína, Anal. 186; ellegar hríni þat allt á þér sem ek hefi þér verst beðit, FaS. iii. 206, 390; þótti þat mjök hafa hrinit á er Ósvífr hafði spáð, Ld. 230; cp. áhrins-orð, curses that take effect.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚼᚱᛁᚾᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements