Heimta

As defined by the Cleasby & Vigfusson Old Norse to English dictionary:

heimta Old Norse word can mean:

heimta

t, [Swed. hämta; akin to heim, prop. to fetch home]:- to fetch:

heimta

1. to draw, pull; þá bauð jarl at h. þá at landi, to pull them ashore, 623. 35; taka hendi sinni í stúfinn tungunnar ok h. (to pull) hana, Fb. ii. 386; þá heimtir hann togit hart, KonR. 31 (MS.), 33; þá vildu þeir h. snöruna at hálsi honum, MaR.: metaph., heimti hann sik fram með fégjöfum við konunginn, he made his way with the king by money, FmS. xi. 325; Einarr kom á fund konungs, ok heimti sik fram með fégjöfum, Fb. iii. 445; h. sik í vináttu við e-n, to contract friendship with one, FmS. vi. 52; h. nyt af fé, to milk cattle, K. þ. K. 78, BS. i. 189: impers. (rare), þegar er saman heimtir með þeim, when they come up to one another, Al. 143; slíks var ván eigi lítil, at þik mundi þangat heimta (v. l. langa, FS. 104), that thou shouldest be drawn thither, long to go thither, FmS. ii. 212.

heimta

2. to call on one; konungr heimti til sín Sigurð ullstreng, FmS. vii. 17; þá heimtu þeir konung á tal, they had an interview with the king, 273, Lv. 42; þá var Joseph heimtr ór myrkva-stofu, VeR. 17; þá skal hann h. til skipverja, ok segja þeim, Grág. i. 210.

heimta

II. to claim, crave; mikit var heimt at þeim fyrir sakir föður þeirra, Sturl. ii. 127: to claim a due, debt, or the like, h. föður-arf, Ó. H. 32; móður-arf, Ld. 62; h. fé at e-m, Ísl. ii. 224; h. toll, Gullþ. 11; h. skiptoll. FS. 153: hann mun ætla at h. erfð sína, Nj. 5; um eignir þær er Ólafr konungr heimti, FmS. i. 287; Rútr átti för í Vestfjörðu at heimta (to claim payment) fyrir varning sinn, Nj. 11; h. verð, fé, Fb. i. 434; skuld, skatt, mund, ii. 49, FS. 153:—to crave, without the notion of getting, þá heimti hann setstokkana ok náði eigi, Landn. 104; gaf hann þá sök Sigurði, at hann hefði heimt fjárhlut konunganna, FmS. vii. 128; ok á hann þó at h. þingfarar-kaupit, Grág. i. 24; en nú var þar komit, at Steinn heimti þessi vilmæli at Ragnhildi, now St. called on R. to make good her promises, Ó. H. 144; ok mun heimt annat ef annat er veitt, Þorst. Síðu H. 172; þeir heimtu mund móður sinnar, en hann vildi eigi gjalda, HkR. i. 21.

heimta

2. to get back, recover, regain, get in; nema þú þinn hamar þér um heimtir, Þkv. 18; also, h. aptr, 8, 11; h. e-n ór helju, Eg. 533, Grett. 83, KonR. 35.

heimta

3. esp. to bring home the sheep in autumn from the summer pastures; nú heimtir annarr-tveggi þeirra fleira en ván átti, … nú heimtir annarr betr en annarr, … hve mart hann hafði óheimt, i. e. how many sheep were still at large, not got in, Grág. i. 424, 425.

heimta

III. reflex., þá er synir Haralds konungs heimtusk fram at aldri, advanced in years, Fb. i. 576; þá heimtusk Birkibeinar ór þys búandmanna, ok upp í eyna, FmS. viii. 68: h. saman, to gather together, join; heimtusk brátt skip hans saman, x. 396; ok heimtusk svá allir saman, joined to one another, viii. 357; vil ek at menn skiptisk í sveitir ok heimtisk saman frændr ok kunnmenn, Ó. H. 204: of sheep, láta skipta at jafnaði svá sem heimtz hefir til, Grág. i. 424.

heimta

IV. part. heimtandi, a claimant, Grág. i. 495, K. þ. K. 154.

Possible runic inscription in Younger Futhark:ᚼᛁᛁᛘᛏᛅ
Younger Futhark runes were used from 8th to 12th centuries in Scandinavia and their overseas settlements

Similar entries:

• Heimta (I)